ZWEVER

Hij kwam vandaag mijn tuin binnenzweven. Ik dacht: dit is een wonder, want die beesten kunnen helemaal niet vliegen. Het was een wormachtig diertje en ik heb hem zeker over een afstand van vier meter dichterbij zien komen, steeds variërend in hoogte tussen de één en anderhalve meter.
Ik trok de conclusie dat hij een dun draadje als voertuig moest hebben, iets anders leek me onmogelijk. Dat bleek waar te zijn: het draadje waarmee hij zich voortbewoog haakte zich uiteindelijk aan mijn Fotinia vast en toen begon er een enorme worsteling. Want dat zweven had geen moeite gekost, maar het zich bewegen over de draad richting de vaste grond van een Fotiniablad bleek geen sinecure te zijn. Uiteindelijk, na een minuut of tien, had hij de laatste dertig centimeter van zijn reis door mijn tuin volbracht. Uitgeput legde hij zich aan de onderkant van het bereikte Fotiniablad te rusten, er wel voor zorgend dat hij niet opviel door op een nerf te gaan liggen. Zich niet bewust van het feit dat de fotograaf zo langzamerhand net zo uitgeput was van het fotograferen van zijn reis, als hijzelf.
Wat ik tijdens het fotograferen al gezien had was dat het een wandelend takje was: een paar voorpootjes en een paar achterpootjes en verder niks, alleen maar worm. Gezien zijn rustplaats zou ik hem eigenlijk liever wandelende nerf willen noemen.
Verder heb ik nog erg veel foto’s gemaakt die ik misschien op mijn andere blog plaats, maar nu even niet, want ik ga nu een ijsje eten, net als gisteren. Dat heb ik wel verdiend na mij avonddienst van 6 uren tijdens dit zomerweer.
groetekus
rené