ZWAMMEN

Opeens gaan me de ogen open. Niks geen toeval, zwammen komt van zwammen. O wat is het leven eigenlijk toch eenvoudig. Je hebt mensen die mooi zwammen. En je hebt mooie zwammen. Zo simpel is het. Allebei op verrotting gebaseerd. Je kunt je er blind op staren, het kan prachtig zijn, het kan sprankelen als dauwdruppels in de zon, de mooiste bloem lijkt een naaste verwant. Maarrrrrrrrrr…….

Gisteren liep ik door een bos bij Maartensdijk, en de herfst kondigde zich al aan. Ik heb er natuurlijk foto’s van gemaakt, hoewel het gezwam van reeds lang geleden overleden en in ontbinding verkerende bomen niet echt seizoensgebonden is. Zoals het oeverloze gezwam van mensen ook jaren achter elkaar kan doorgaan en doorgaan en maar niet op wil houden. De echte herfstbladeren bewaar ik voor een andere keer. Eerst het gezwam. Alles gisteren gefotografeerd.

groetjes
rené

zwamverhaal

dit is geen zwammmen meer, dit is geraaskal

zwamneus

oeverloos gezwam

redelijk coherent, maar toch gezwam

splijtzwam

Zwammen totdat je er blauw van ziet.

Gezwam in de ruimte