ZES MANNEN EN EEN NIEUWE AARDE
Rebecca van Wierst schildert altijd vrouwen. Dat weet ik omdat ik haar schilderijen goed ken uit de tijd dat ik ook af en toe op de kunstmarkt op het Spui stond, met foto’s uiteraard. Ze staat tegenwoordig aan het begin van de markt, vanuit het Lieverdje gezien, dus toen ik vanmiddag opeens dit schilderij met drie mannen zag was ik verbijsterd. Ook nog eens een in mijn ogen vrij homosueel schilderij. Dus voordat ze me gezien had zei ik met een verdraaid piepstemmetje: wat!!, een mannenschilderij, zou ze opeens iets met mannen hebben!!!! Dat was als grapje bedoeld, want je kan veel van Rebecca zeggen, maar niet dat ze op vrouwen valt: ze heeft al jaren een vriend, twee dagen ouder dan ik trouwens ( dus ik begroette hem later met : “” he ouwe lul”” ).
Enfin, ze hoorde meteen dat ik het was. De reden voor het schilderij bleek een plotselinge woede toen er weer ergens anti-homogeweld had plaatsgevonden: ze voelde dat ze als tegenwicht iets met broederschap moest maken.
Ik kan erg goed met haar opschieten en we raakten ook nu weer in gesprek over allerlei spirituele zaken. Op een gegeven ogenblik vertelde ik dat ik een fantastisch boek aan het lezen was van Tolle ( ik heb daar eergisteren een blog over gemaakt: EEN NIEUWE AARDE). Wat blijkt: het is haar “” bijbel””!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toevalligerwijs liepen er in de loop van ons gesprek drie mannen voorbij waarvan er een een bizondere belangstelling voor haar werk toonde. Ik vroeg of ik ze voor het schilderij mocht fotograferen. Ja maar wij zijn geen broers, zeiden ze. Ik zei dat ik dat niet erg vond, het schilderij gaat over broederschap.
Dit is de foto, ik ga hem mailen als ze mij mailen. Dan krijg ik weer een foto die een van hen van mij maakte voor het schilderij. Misschien zet ik die er ook wel bij.
groeten
rene
PS: ik vind onsexueel lichamelijk contact tussen mannen altijd erg leuk om te fotograferen. Ik heb er een van mijn Nepal-blogs aan gewijd: “” LICHAMELIJK CONTACT“”, met daarin twee foto’s van drie jongens met de armen om elkaars schouders.
Het heeft iets mysterieus, dat schilderij. Je gaat er vanzelf over nadenken wat die mannen daar doen, waar ze naar staan te kijken. Het kan iets heel pragmatisch zijn, zomaar een uitzicht bijvoorbeeld, maar voor hetzelfde geld zie ik ze op een begraafplaats bij een vers gedolven graf van een goede vriend. Of klinkt dat nou heel erg morbide?
Nou dat laatste lijkt me onwaarschijnlijk, dan steek je niet je handen in de achterzakken van een ander, hoewel, als je close bent….Het schilderij trok volgens Rebecca veel bekijks, al had ze het nog niet verkocht.
Leuk hoe je met je camera omgaat en mensen betrekt bij je foto’s.