“ZELFPORTRET”

Ik fotografeer al 8 jaar uit mijn raam en voor het eerst is het me gelukt: een “zelfportret”. Vaak heb ik het geprobeerd, maar de spiegelingen in autoruiten gaven nooit het gedeelte weer waar ik aan het fotograferen was, of de spiegeling was zo slecht dat er niks op te zien was. Gisteren was het dan zover. Weliswaar met de telelens, en ik sta er bijkans onherkenbaar op, maar de setting waarin ik de foto’s maak is goed te zien: het raam van waaruit ik fotografeer als onderdeel van het flatgebouw, en je ziet de fotograaf.

Ik had natuurlijk iemand anders een foto kunnen laten maken terwijl ik aan het fotograferen ben. In feite is dat ettelijke malen door mensen gedaan die ik niet ken. Maar ik heb geen belangstelling voor mezelf op foto’s, tenzij ik die foto’s zelf gemaakt heb. Ik heb een heel arsenaal aan zelfportretten in spiegels, wateropppervlakken, winkel- en autoruiten en wat er ook maar spiegelen wil. Maar nooit vanuit mijn raam. Eindelijk gelukt dus, al is het van zeer grote afstand. Er komt vast nog eens een dag dat er hier pal beneden mijn raam een spiegelruit zich aandient, maar ik ben al heel blij met deze.

De eerste foto is van de jongeman die spullen in de spiegelwagen aan het laden is: u ziet mij als kleine stip in de voorruit. De tweede foto is die voorruit enorm uitvergroot, en de derde foto is de vrachtwagen zonder telelens. Kan je zien wat zo’n lens teweeg brengt.

Groetjes
rené