ZELFMOORD
Ik ben er al de hele dag confuus van.
Het was vanochtend om 9.30 u. dat ik politiesirenes hoorde. Dat komt zo vaak voor dat je er geen aandacht meer aan besteed. Maar deze keer stopten de sirenes toen ze ongeveer bij mijn huis waren, en toen ging ik natuurlijk wel naar het raam om te kijken wat er aan de hand was.
Op het trottoir vóór de Hogeschool voor de Kunsten lag een man, al tot zijn hoofd bedekt met een oranje doek. Mijn eerste gedachte was dat het een afrekening van “het circuit” was. Aangezien ik daar nooit zo rouwig om ben, dacht ik nog: ha een primeur. Ik begon te knippen zonder dat ik precies kon zien wat. Na een tijdje werd de hele straat afgezet en verscheen er een calamiteiten-container, mijn gedachte versterkend dat er criminaliteit in het spel was.
Toen ik mijn overbuurvrouw beneden zag riep ik van boven wat er aan de hand was. Het antwoord luidde: er is een jongen van de toneelschool gesprongen.
Toen ben ik maar opgehouden met fotograferen. Helaas had ik al een aantal foto’s van de gesprongen jongen, gelukkig met doek bijna helemaal over zich heen, en die heb ik net bekeken. En dat zal ik niet meer doen. En plaatsen al helemaal niet natuurlijk.
Toen moest ik naar een oude danser van het Nederlands danstheater waar ik eens in de week bij ga koffie drinken. Hij kan bijna niet meer lopen en wil al jaren dood. Dus we hebben het weer uitgebreid over zelfmoord gehad. Hij weet net als ik dat het niks oplost, dat het er alleen maar moeilijker op wordt. En dat je bovendien je familie en je vrienden met een gruwelijk drama opscheept. In die zin is het ook een egoïstische daad.
Toch heb ik erg met die jongen te doen. Hij moet behoorlijk aan de grond hebben gezeten, en nog dus, in mijn optiek.
Ik ben momenteel een boek aan het lezen met een uitleg van “La Divina Comedia” van Dante. Het heet “De Grote Levensspiraal” van Martin Zirchner en voor de geïnteresseerden volgt hier een lang citaat over dit onderwerp. De reis van Dante is in tweeën gesplitst: hij gaat door het inferno (de hellekrochten) naar het purgatorio (de louteringsberg). Het citaat komt uit het hellegedeelte.
“Wat de pelgrims aan de andere oever van het meer tegenkomen is niet minder beangstigend.
Dante bericht:
Geen groen gebladerte, maar van donkergrauwe kleur;
Geen gladde takken, maar knoestig en gekronkeld;
Geen vruchten waren er, maar giftige doornen.
(inf.XIII, 4-6)
Hier heerst totale ontreddering. Men is de weg volledig bijster in deze woestenij, waar, behalve de huiveringwekkende Harpijen die hier huizen, niets wijst op menselijk leven. Wat we hier zien is de menselijke natuur wanneer het hogere leven zich daaruit heeft teruggetrokken omdat tegen de hogere Wil op een speciale manier is gezondigd. We bevinden ons in het verstarde woud der zelfmoordenaars.
Als Dante een twijgje plukt, smeekt de betreffende doornstruik weeklagend om mededogen. De struik blijkt de ziel van Pier della Vigna te zijn, een hoveling van keizer Frederik II von Hohenstaufen, die na door een hofintrige van verraad te zijn beschuldigd, ten onrechte bij de keizer in ongenade was gevallen. Door zich uit gekrenkte trots in 1249 het leven te benemen, is hij hier letterlijk in hout veranderd. Zijn ziel verhardde zich tot de “knoestige struik” die Dante hier aantreft. Dit alles omdat hij het niet had kunnen opbrengen zijn verdere leven lang zijn lot met waardigheid te dragen.”
En een stukje verder:
” Ook bij het woud der zelfmoordenaars moet men beslist niet alleen aan de fysieke zelfmoord denken: het zich bewust of onbewust afsnijden van het hogere leven betekent zelfmoord in hogere zin. In dat geval zien we hoe het oorspronkelijke leven zich moet terugtrekken, waardoor de ziel verandert in een “knoestige struik” .
groetjes
rené
Het bleek te gaan om Youssef Odilbi.
Dit had ik helemaal niet gezien tijdens het fotograferen: het is een onderdeel van een foto waar de jongen op ligt ( met oranje deken waar ik slechts een stukje van op deze foto laat zien).
