ZEEPBEL IN DE AVONDZON

Dit is weer een blog waarvoor ik zelfs een klaarstaand blog over twee hondjes en een onmogelijke liefde in sinterklaasversvorm, een dag naar achteren schuif.

Vandaag om 16.15 u. zag ik ÉÉN, ja 1, zeepbel. Vanaf de overkant van de straat kwam hij aandrijven. Ik spurtte naar mijn camera en wist hem te vangen, al had ik geen tijd voor overdenksels hoe ik dat nou het beste kon doen. Achteraf had ik er wat meer couleur locale, zoals voorbijlopende mensen, op willen hebben. Nu blijft het bij een paar dameslaarsjes en een fietsstuur.

Nadat hij de straat was overgedreven en de stoep van het terras was gepasseerd zette hij zijn reis voort over het water van de Zwanenburgwal richting ondergaande zon, waarbij hij voordat het sprookje onvermijdelijk ten einde liep uit mijn gezichtsveld verdween. Voor mij zal hij dus altijd blijven zweven.

Ik heb nog een hele tijd staan wachten of er nog meer zouden komen, en de straat afgetuurd naar de bron, maar niks wat ook maar enigszins zijn afkomst deed vermoeden.

groetjes
rené