ZE TREKKEN ER ZICH GEEN RUK VAN AAN
Die jongens van het gegoochel met geld, die zoekers naar snelle rijkdom, die graaiende bankiers, die hedge-fonds mafiozen, kortom: die casino-kapitalisten.
U weet wel, die stressy types die zich het het leplazerus werken in een wereld die niks, maar dan ook helemaal niks meer met het echte leven te maken heeft. Die zich een slag in de rondte werken voor iets dat er helemaal niet toe doet. Met hun armen maaiend door een bak met euro’s, hun geluk ontlenend aan de hoogte van hun banksaldo.
Af en toe kopen ze hun geweten af met het doneren van tienduizend euro, of een ton, om b.v. een jongetje dat geen levensreddende operatie kan krijgen in zijn land, omdat zijn ouders daarvoor te arm zijn, toch te laten opereren. Maar dat zijn de kruimels van gestolen geld. Bij elkaar gespeculeerde rijkdom, weggevreten aarde-energie. En ze voelen zich er NOG beter door.
Buiten werd daartegen geprotesteerd, binnen werd vandaag een filmpje vertoond van een feestelijke gebeurtenis rondom het enige muziekinstrument waar ze echt warm voor lopen: de gong. Die heeft maar één toon, natuurlijk heel erg hard, maar dat belet ze niet daar door alle aanwezigen onder het oog van een camera op te gaan slaan. Misschien was het een nieuwe gong. Die zal dan waarschijnlijk geen mooiere toon hebben maar van duurder materiaal gemaakt zijn, misschien wel van goud. Of misschien is het wel een hele oude uit een Buddhistische tempel, nog mooier.
Het contrast kon niet groter zijn: binnen met hun niksige spelletjes bezig, buiten het protest daartegen van het echte leven.
Maar denk maar niet dat ze wat gehoord hebben: ze waren allemaal doof geworden door het geluid van die prachtige gouden gong.
groetjes
rené
PS: ik las net ergens dat er wel iemand met een Apple voor de deur zat (zie ook mijn foto), terwijl dat toch een van de de grootste multinationals is. Daarmee suggererend dat je OF in het stenen tijdperk moet leven OF het casino-kapitalisme moet aanhanggen. Rechtlijnig denken is overal te vinden.
Dus je hebt als een soort papperazzo rondgehangen, René, om het gongfeestje binnen op de gevoelige plaat te zetten? 🙂
Hier in Brazilië staat het bankpersoneel al enige tijd, voor hoger loon en betere werkomstandigheden. Het Braziliaanse systeem lijkt zo strikt, dat het vrijwel onmogelijk is dat een bank hier zal omvallen, aldus de lokale pers hier.
Mooi in- en doorkijkje.
Aad: thnx, als fotografeerder wass ik natuurlijk aangenaam verrast.
Antoine:het wordt tijd dat banken doen wat ze moeten doen: geld verstrekken aan veelbelovende liefst groene initiatieven die goed voor de mensheid zijn, die nuttig zijn dus, en niet meer een geldmachine willen zijn.
Ik ben begonnen ook eens naar mezelf te kijken en heb gisteren maar eens een klein beginnetje gemaakt door een rekening te openen op een groene bank. Het was me tot nu toe teveel werk, en ik weet niet of ik helemaal överga” omdat ik nooit wat verander wat goed werkt en er bij verandering altijd wat misgaat. Dus ik zie wel hoe zich dat bij mij ontwikkelt.
Je mag niet verwachten dat ze meteen van hun stoel vallen. Het is een langzaam bewustwordingsproces.
Blew: ja weet ik wel hoor. Ik heb daar met wat mensen gesproken (van occupy) en daar kwam ook naar boven dat je beter geen snelle resultaten kan verwachten want dan zal je gefrustreerd worden. het is wat je zegt: een langzaam bewustwordingsproces
Een mooie serie, ook op de fotoberichten die je eerder en later plaatste. Het geeft naar mijn gevoel een goed inzicht in wat er zich afspeelde. Maar eigenlijk zie ik er ook een soort fatalistische wanhoop in, versterkt door beelden uit andere media. De bezetters hebben een punt, alleen is dat punt erg vaag en ze hebben niet de indruk dat het overkomt of effect gaat hebben.
Zelf ben ik een antiglobalist, socialist, liberaal en pacifist die het ook nog een op heeft met het milieu. Ik leef daarnaar en sommigen denken zelfs dat ik een kluizenaar ben. Ik zie dat niet zo. Toch heb ik ook geen enkele behoefte gehad om me naar Amsterdam te begeven. Reden is ook dat ik geen groepsfiguur ben.
Ik denk dat mensen veel meer in hun eigen omgeving iets kunnen doen. Zo laat ik me niet gek maken door de reclames. Koop wat ik nodig heb en bijvoorbeeld een mobiele telefoon of een auto vallen daar buiten. Ik heb niet eens een hypotheek en ben ik eerder gestopt met een betaalde baan omdat ik dus niet zoeveel inkomsten nodig heb. Ik doe nu vrijwilligerswerk en daar is veel behoefte aan.
Volgens mij moeten meer mensen zich niet gek laten maken met troep die na een paar keer gebruiken aan de kant ligt omdat er weer nieuwe troep is. Denk bijvoorbeeld aan walkmans en ipods.
Het koppelen van de hele wereld vind ik prima als het om informatie gaat. Zo kunnen mensen van elkaar leren. Ik vind het echter waardeloos als een grote Amerikaanse warenhuisketen meubels in China laat maken met hout dat ze uit Indonesia halen (China heeft zichzelf al jaren terug leeggekapt) om het vervolgens naar Nederland te verschepen en hier bij Xenos-achtige winkels aan te bieden tegen een veel te lage prijs. Sterker nog het kan in elke winkel liggen, want daar is weinig duidelijkheid over. Desnoods geeft een Italiaan er nog een likje vernis aan en staat er zomaar made in the EU op.
Doe mij maar iets van een meubelmaker uit de buurt, die een locale productieboom kapt. Die bomen hebben we hier toch nodig om de CO2 op te zuigen en om te zetten in C (het hout) en O2. Vervolgens is er geen brandstof voor 3.000 + 12.000 km transport nodig en heeft die man een baan en hoef ik hem niet via hoge belastingen aan een uitkering te helpen.
Ximaar: ik kan een eind met je meegaan al ben ik niet zo consequent als jij. Ik heb b.v. de oude auto van mijn ouders gekregen toen die niet meer konden rijden en vind hem erg makkelijk, scheur er bovendien 140 mee als dat mag ( de marge schijnt 10 % te zijn) en vind dat heerlijk. En nog wat van die zwakheden. Maar ik vind inderdaad leven naar wat je nodig hebt niet meer dan logisch, ben dan ook volkomen imuun voor reclame, vooral ook omdat ik geen TV heb ( dat vind ik dus voor mij een nutteloos en ergeniswekkend, want verkeerd gebruikt, medium). Mijn meubels : vier stoelen, ooit voor 90 GULDEN gekocht, een formica Ikea-tafel van 115 GULDEN, een gevonden eenspersoonsbed als zitbank, een gekregen bureaustoel en zelf gemaakte lampen. Een goedkoop bed met een duur matras. Maar wel een dure camera. Een 18-uren baantje waar ik net van kan leven, al krijg ik wel af en toe wat van mijn ouders erbij, slagroom op de taart. Die idiotie van de handel zoals je dat schetst vind ik buitensporig. Het kan allemaal zo ontzettend veel simpeler en WARMER daardoor. Maar ik heb gek genoeg toch goede hoop dat het goed komt met de mensheid. Niet onmiddellijk, dit soort acties hebben naar mijn idee wel een lange termijn-effect. Maar vooral ook omdat de boel op een enorme manier aan het vastlopen is als we de goede dingen niet doen, en aan het eind zullen we dat inzien, volleges mijn.
Ik was trouwens apetrots op deze foto’s: dat ik het scherm zag, dat ik het benul had om er veel foto’s van te maken omdat ik zag wat er van te maken was ( het scherm was natuurlijk veel onduidelijk voor het “echte ” oog, bewerking deed heel erg veel) zodat ik die meneer met zijn vingers in zijn oren erbij had, etc..