WILD
Exact drie weken ben ik nu terug in Amsterdam en ik ben nog steeds niet helemaal geland. Misschien komt dat omdat ik nog zo intensief met mijn foto’s bezig ben, hoewel dat misschien alleen de uiterlijke verschijningsvorm is van de verwerking van mijn reis. In elk geval zit ik voor mijn gevoel nog meer in Nepal dan in Nederland.
Fysiek ben ik natuurlijk helemaal hier, en dát merk ik dan ook aan mijn lijf. Zo heb ik weer regelmatig hoofdpijn. Dat heb ik daar helemaal niet gehad, op één keer na toen ik over een ijzeren brug liep. Aan het uiteinde daarvan stond een hoogspanningsmast en ik vermoed dat die combi een electro-magnetisch veld veroorzaakte zodat ik meteen steken in mijn hoofd voelde. Toen ik over de brug en voorbij de hoogspanningsmast was verdween de pijn onmiddellijk. Maar hier staan overal zendmasten, UMTS en GSM, hebben de buren WiFi en dect-telefoons en zit ik weer uren achter mijn computer. En ik voel het allemaal in mijn hoofd, nog beter dan voordat ik wegging.
Verder begrijp ik absoluut niet waar de meeste mensen zich hier druk over maken. Als je net uit een land komt waar iedereen moet zien te overleven vind je al gauw de Hollandse problemen totaal van de pot gerukt. Vanwege de luxe hier zouden we ons alleen met écht belangrijke, dus in mijn optiek spirituele, dingen hoeven bezig te houden. Maar het tegendeel lijkt het geval, juist dáár zijn ze meer met spirituele zaken bezig dan hier, zo lijkt het. Een atheïst zou zeggen: logisch, want als mensen het slecht hebben zoeken ze vertroosting bij (niet bestaande) goden. In oorlogstijd gaat iedereen opeens naar de kerk, zoiets. Zo heb ik dat daar echter niet ervaren.
Anyway, het eind van mijn verslag uit Nepal komt in zicht, maar zover is het nog niet helemaal. Zo heb ik het over twee hoogtepunten nog helemaal niet gehad. Het eerste is het Chitwan-park, een groot reservaat met tropisch bos en veel wild in het zuiden. Daar gingen we naartoe vanuit het eveneens in het zuiden gelegen Lumbini. De volgende drie blogs gaan daarover. Eerst de busreis er naartoe.
LINKS NAAR MIJN ANDERE NEPALBLOGS:
VERGANKELIJKE SCHOONHEID: VLINDERS
GEBOORTEPLAATS VAN BUDDHA DEEL 2
GEBOORTEPLAATS VAN BUDDHA DEEL 1
LIJKVERBRANDINGEN: PASHUPATINATH
NIEUWE TENTOONSTELLING: NEPAL IN HIMALAYA
GROETJES
RENÉ
Het gehandel elke keer als de bus stilstond was altijd een lust voor de lens.
Passagiers op het dak, ik bleef het leuk vinden.
Uiteindelijk reden we kilometers lang over een kaarsrechte weg dwars door het bos.
Halverwege de busreis werd er gepauzeerd bij een van de uitspanningen langs de weg. Dit is het echtpaar dat “ons” restaurantje runde.
En dit is dat restaurantje. De vrouw is nog net zichtbaar, rechts van de oranje lap. De wc tartte elke verbeelding.
Let op overstekend wild. We zijn nu echt in de tropen!
In the middle of nowhere.
Ook de buschauffeurs hadden trek. Het stuur zit rechts, want er werd links gereden. Althans in theorie.