WILD-WEST UIT MIJN RAAM.
Gisterenavond: politiesirenes, meestal voorbijloeiend, bleven dit keer vlakbij hangen, dus toch even uit mijn raam gekeken. Zo’n 15 agenten, met motor, fiets en auto gearriveerd, liepen iets, nou ja iemand, te zoeken. Met zaklampen rond het zwak verlichte Café “de Sluyswacht” en aan de andere kant van het sluisje. Er werd zelfs in het water geschenen.
Na enige tijd werd er een man met handboeien uit het café zelf naar buiten gebracht. Niet dat ik nou zo’n sensatiebak ben, bij ongelukken en dit soort wild-west taferelen loop ik meestal door, maar omdat het onder mijn raam gebeurde, en ik bovendien meteen aan dit weblog dacht, heb ik er toch wat van vastgelegd.
Plotseling zakte de man in elkaar. Ambulance werd opgeroepen door de agenten en die was snel ter plekke. Ondertussen was ik, zonder fototoestel, naar beneden gegaan om u iets te kunnen vertellen over de toedracht.
Het was een buitenlandse Mercedes waar de twee heren in hadden gezeten, en die had bij een verkeerscontrole vol gas gegeven in plaats van netjes te stoppen. Dat is over het algemeen geen teken dat je een brandschoon geweten hebt, en dat vond de politie kennelijk ook. Ze bleken hier vlakbij klemgereden en vervolgens uit de auto het café in gevlucht (althans eentje, die ander bleek al in de buurt aangehouden).
Enfin, zijn hartslag en bloeddruk waren normaal hoorde ik, en toen ik boven was zag ik dat hij niet in de ambulance weggevoerd werd maar het politiebusje werd ingeduwd. Dat bleek nog een heel karwei want het leek wel een zak aardappelen. En bovendien was het ook nog echt een zware jongen.
De mislukte foto’s vond ik het mooist, vooral de vierde, die is een beetje Rembrandtiaans (op 25 meter van het Rembrandthuis, wel grappig eigenlijk). De enige foto waar de gearresteerde duidelijk op staat heb ik maar van een balkje voorzien. Dat hoort toch zo?
groetjes
rené
de werkelijkheid is de school voor het theater.
De man met de streepjecode, dat is hem.
