WERELDDIERENDAG

Welk dier heeft me de laatse tijd het meest geraakt, vroeg ik me af toen ik dit VKDIERENBLOGDAGBLOG ging maken ter gelegenheid van werelddierendag. Meteen moest ik aan dit veulen denken., hoewel ik heel veel dieren gefotografeerd heb de laatste tijd. Het was een van de vele paarden die we tijdens onze Pieterpadwandeling vorige week tegenkwamen, deze in een weiland bij Coevorden.

Om de een of andere reden wordt ik tegenwoordig erg ontroerd als ik paarden zie. Ik probeer er achter te komen waar hem dat in zit, en als ik naar dit veulen kijk komen alle elementen die ik daarbij tegenkom tezamen.

Op de eerste plaats is dat de kwetsbaarheid van dit jonge paard die me in mijn hart raakt. Het is niet het besef van de kwetsbaarheid van dieren die je b.v. bij vlinders kan voelen, omdat je weet en ziet dat ze zo fragiel zijn dat het maar even hoeft tegen te zitten of ze zijn er geweest. Of het besef van de kwetsbaarheid van dieren in het algemeen in deze vervuilde wereld. Nee, het is de zichtbare uitdrukking van kwetsbaarheid, een bijna menselijke gezichtsuitdrukking. Ik krijg het gevoel dat ik dit paard vertrouwen in mij wil laten krijgen. Onvoorwaardelijk, eeuwigdurend vertrouwen. Dan zal hij ook voor mij door het vuur gaan, trouw tot in de dood.

Verder zie ik een introverte uitdrukking waardoorheen een ontluikende trots schemert. En dat alles heeft een bijna rechtlijnige puurheid. Het veulen IS totaal zijn karakter, hij is wie hij is. Hij hoeft geen dingen aan of af te leren, hij reageert primair en zuiver. Ik kan me daarom voorstellen dat er mensen zijn die liever met paarden omgaan dan met mensen. Je hebt het gevoel dat het zuivere, onbedorven karakters zijn, iets wat je bij mensen niet zo vaak tegenkomt. Om niet te zeggen: in tegendeel.

En dan besef ik waarom dieren belangrijk zijn. En waarom werelddierendag belangrijk is.

groetjes
rené