WAT ZOU JIJ GEDAAN HEBBEN?
Iedereen die dit blog regelmatig bezoekt weet hoe belangrijk mijn volkstuin voor mij is. Ik heb heel veel blogs gemaakt met foto’s van bloemen en vooral insecten die ik daarin heb gefotografeerd. Ik kom er zeker twee keer in de week, in de winter wat minder. Nu was ik er ruim een week niet geweest vanwege de regen, ook al omdat het huisje een beetje lekt af en toe, en ik geen zin had daarmee geconfronteerd te worden.
Overigens lekt het niet ALTIJD als het regent, dus reparatie kan nog wel tot de lente wachten. Maar dán moet er ook nieuwe dakbedekking op, ik heb al een makkelijk plan.
Dus toen ik er afgelopen zondag kwam was ik benieuwd hoe het er binnen uit zou zien. Ik kreeg een schok van jewelste. Ik was op alles voorbereid maar niet op dit: het slot bleek geforceerd en de deur was open. Binnen vond ik in plastic verpakte kaas en vleeswaren, flesjes fris en bronwater, vreemde mutsjes en andere kledingstukken, een volle plastic zak met afval, lege pakjes sigaretten en een afgrijselijk rookstank.
Inderdaad, er bleken al zeker een paar dagen mensen in te wonen, gelukkig waren ze er niet. Ik stond te trillen op mijn benen. Wat te doen?? Je hebt voor zoiets geen referentiekader, ik was even compleet in verwarring.
Al snel ontstond een plan van aanpak, volgend op mijn eerste impuls: OPRUIMEN. Nadat ik alles wat verpakt was en een paar eigendommetjes in een plastic zak had gedaan en de rotsooi in de vuilnisbak buiten, ben ik naar Praxis gereden die gelukkig op zondag open bleek en heb ik oogjes en een hangslotje gekocht en dat er meteen op gemaakt. De slaapzakken er uit gehaald alsmede een lamp. En naar de politie gegaan om aangifte te doen, de tuinvereniging wil dat graag, al helpt het niks. Dat bleek pas maandag te kunnen, maar dat heb ik niet meer gedaan.
Wat te doen met die zak met spullen? Ik dacht: als ik het voor de tuin zet heb je kans dat ze vanavond weer gewoon naar binnen gaan, want dat nieuwe slot was makkelijk open te breken. Omdat ik het verder niet wist heb ik het verstopt, ben ook nog even iemand op de tuin gaan zoeken om andere invalshoeken te horen, maar deze vrouw zei: je moet gewoon doen wat je zelf denkt dat goed is, er is geen enig juiste handelswijze. Zij zou zelf met iemand die avond daar zijn blijven zitten om ze op te vangen, maar daar had ik geen zin in. Wel de gordijnen open gelaten en drie kaarsen aangestoken, om verwarring te zaaien over aanwezigheid.
Eigenlijk was ik wel tevreden hoe ik het aangepakt had. Totdat ik thuis was en ik alles wat rustiger kon overdenken.
Vanwege de rommel had ik geconcludeerd dat ze met zijn tweeën waren, maar thuis bedacht ik dat het er waarschijnlijk maar één was geweest: er was maar één vuil bordje, en maar één slaapzak was duidelijk gebruikt, die ander waarschijnlijk niet, die stonk in ieder geval niet. Er was niks vernield, behalve het slot. Het zag er eigenlijk toch vrij “netjes” uit. Ook in de tuin geen sporen van toiletbezoek. De handdoeken waren gebruikt, het gas niet: daarvoor had hij een inpandig hokje van de buitenkant open moeten breken, en dat had hij niet gedaan. Er lag een kokertje met gekleurde staafjes, een soort speeltje. Geen alcohol.
En toen concludeerde ik: het is vast een jong zwervertje geweest en kreeg ik medelijden, en wroeging dat ik zijn eetwaar niet voor de deur had gezet.
Toen ik maandag kwam wist ik bijna zeker dat hij niet opnieuw had ingebroken en dat bleek te kloppen. Hij was er natuurlijk wel geweest, dat kon ik ook aan het hekje zien. Al zijn eten weg, en die leuke petjes, en dat speeltje.
En je hebt al zo weinig.
Ik heb die zak maandag alsnog voor mijn tuin opgehangen, maar noppes natuurlijk. Dinsdag heb ik het aan het buitenhek gehangen, met een karakteristiek petje op de top zodat hij het zou herkennen. Ik denk niet dat hij het vindt. Dat bleek vandaag, woensdag inderdaad het geval te zijn.
Toen ik een andere tuingenote vertelde dat ik me er niet helemaal gelukkig bij voelde zei ze: je kunt het ook positief benaderen: misschien heeft hij wel een heel leuke tijd gehad daar. En achteraf dacht ik ook: stel dat hij die spullen niet vindt, zoveel was het niet, daar komt hij echt wel over heen.
Een ander positief punt vond ik dat ik me niet heb laten meeslepen door wat er gebeurde. Na de eerste schok heb ik gewoon gedaan wat ik dacht dat goed was, zonder heftigheid of rancuneuze of zelfs boze gevoelens. Dat vond ik prettig om te merken. Eigenlijk is dat ook een soort les: ik heb soms de vrees dat al de dingen die ik vind slechts hersen-inzichtelijke dingen zijn en niet vanuit mijn hart-gevoel komen, maar dat blijkt dus mee te vallen. Als hij de boel vernield had was het misschien een ander verhaal geweest, dan had ik meer mijn best moeten doen om het met begrip tegemoet te treden denk ik, al had dat ook in dat geval wel goed geweest als dat gelukt was.
groetjes
rené
