WACHTEN: MICK JAGGER

Daar hou ik van, wachten. Wel weten waarop, en de overtuiging dat waar je op wacht ook komt of gebeurt, dat is een vereiste. Want wachten in onzekerheid is uitermate vervelend, maar anders is het een prettige gelegenheid om tot rust te komen. De tijd staat als het ware even stil.

Maar wachten om je idool te zien, nee, dat zou ik nooit doen. Misschien omdat ik geen idolen meer heb, dat scheelt natuurlijk. Hoewel. Vroeger was ik fan van de Rolling Stones. Een aantal jaren geleden, toen de belangstelling al tot nul was gezakt, kwam ik langs het Amstel Hotel. Daar stond een groep fotografen en belangstellenden te wachten tot Mick Jagger naar buiten kwam. Nou was hij toevallig in Amsterdam, en ook nog eens in het desbetreffende hotel, dus de kans om hem te zien was niet uitgesloten. Ik had mijn camera bij me en gaf Mick 5 minuten, anders zou ik weer verder. Ik had nog andere dingen te doen. Nou, daar was hij wel gevoelig voor: binnen 5 minuten stond hij buiten en kon ik vanaf twee meter afstand mijn jeugdidool uitgebreid fotograferen. Viel niet tegen.

Deze mensen staan voor het Tuschynski te wachten op tekenfilm figuren. Shred 3 gaat in Nederlandse première en dan komen die figuren voor de zoveelste keer hun eigen film bekijken. Bij navraag bleek dat niet de poppen maar de stemmen de zaak kwamen opluisteren.
Interessant.
Een van die stemmen zou toebehoren aan Cameron Diaz. Die zou heel misschien kunnen komen.
Ik dacht: ik ga weg.

groetjes rené

Op verzoek van Doortje dan ook Mick Jagger maar. Volgens mij is die jongen op de achtergrond een zoon van hem. Hij heeft hetzelfde formaat lippen.