VROEG UIT DE VEREN VOOR EEN BEETJE SNEEUW EN MIST
Ik kon het zondagochtend niet laten om de mist in te gaan. En de sneeuw te betrappen.
Het is mijn manier van genieten van alles wat ik zie door het te fotograferen. En door niet al te geijkte “mooie” plaatjes te maken verdiepte het kijken zich deze keer in versterkte mate.
Hoewel ik het toch af en toe niet kon laten een ansichtkaartfoto te maken.
Ik schat dat ik 1,5 uur heb rondgelopen en toen de hele middag de foto’s ben gaan uitzoeken en bewerken. Af en toe denk ik: ik lijk wel gek. Misschien ben ik dat ook, maar ik heb me al die tijd geen seconde verveeld en ook totaal niet het gevoel gehad dat ik beter iets anders had kunnen doen.
Dus ik heb er vrede mee en ben ook nog eens te vreden met het resultaat, al vond ik het in het echt mooier dan wat ik nu zie. En met “in het echt” bedoel ik dan wel de foto’s tijdens het nemen en niet de totale setting. Je zou ook kunnen zeggen dat de foto’s me lichtjes tegenvielen vergeleken bij hoe ik ze ervoer als ik ze op het display van de camera zag op de betreffende locatie. Maar dan zit je helemaal in die serene sfeer en dat krijg je kennelijk toch niet helemaal visueel meer te pakken als je er niet in zit.
Desalniettemin zijn ze toch erg naar mijn zin.
groetjes
rené
Montelbaanstoren in de mist:
Diamantslijperij Gazan:
Oudeschans aan de voet van de Montelbaanstoren:
Idem maar dan de straat:
Meeuwen voeren aan de Kromme Waal:
Woonboten aan de Binnenkant, verbazingwekkend dat de sneeuw niet gesmolten is op die boot-daken:
Prins Hendrikkade:
Oosterdok:
Idem:
Idem:
Idem. Als je heeeel goed kijkt zie je de Nikolaaskerk, maar dan moet je haast wel helderziende zijn:
De drijvende Chinees:
Twee Duitse jongens die een 800 jaar oude traditie navolgen: ergens in de leer gaan om een vak te leren. Maar wát ze dan gingen leren in welk bedrijf, daar kon ik ze te slecht voor verstaan. Ik heb ze wel poserend gefotografeerd, ook met hun eigen mobieltje:
Mijn favoriete vogel:
De twee Duitse jongens en twee aalscholvers:
Nemo:
Naast NEMO richting Scheepvaartmuseum:
Het staketsel van een deel van het nieuw te verrijzen Booking.com-gebouw op de achtergrond. Ze zijn dus al bovengronds bezig:
Van de andere kant:
De steigers voor de bibliotheek:
C.S.:
Geldersekade:
Oudezijds Voorburgwal:
De Oudekerk: ALTIJD NOG DE HERINNERING DAT DIE ENGEL OP DEZELFDE PLAATS ALS NU MIDDENIN EEN KAMERTJE STOND, ZIE HIER:
Nikolaaskerk vanaf een brug over de Oudezijds:
Bespuiting van de trap naar de Bananenbar. Hoewel ik erg van bananen houd denk ik niet dat ik hier ooit binnen ga:
Beetje obligaat plaatje maar toch leuk:
Kraai aan de Zwanenburgwal:
Waterlooplein:
Dank je René, voor deze sfeervolle reportage, waarvoor je vroeg opstond.
Ik herken de merkwaardige opwinding die ontstaat als er sneeuw valt, iets
euforisch komt over je. Een prettige gekte.
Vorig jaar op 11 december begon het in de middag te sneeuwen, ik woon in de kop van Noord Holland.
Met familie was ik in het uitvaartcentrum waar mijn zoon stond opgebaard nadat
hij was omgekomen bij een verkeersongeval.
Hij lag bij het raam, het winterlicht viel naar binnen. Ik fotografeerde hem van opzij,
op ca 2 meter afstand. Het werd één van mijn dierbaarste foto’s.
De wereld verstilde buiten, alles werd bedekt met een zuiver wit laken.
Ik bedankte onze lieve heer voor dit onverwachte geschenk, het maakte mijn onpeilbare verdriet wat dragelijker.
Een warme wintergroet van Dieuwertje