VOETBAL
Jarenlang heb ik vrij fanatiek voetbal GEKEKEN, maar op een gegeven moment ging de lol er van af: te ruw, te saai. Maar er begon af en toe een frisse bries te waaien door voetballand, en met enige vertraging ging ik weer kijken naar wedstrijden waarvan ik verwachtte dat het leuk zou worden. Zo zie ik Barcelona graag spelen, en zelfs Duitsland.
Nederland vond ik op het WK twee jaar geleden vooral in de finale verschrikkelijk, teveel op resultaat, met als dieptepunt de trap van Nigel de Jong. Ik was oprecht blij dat “we” verloren van Spanje, had het schande gevonden als Nederland gewonnen had.
Tot nu toe heb ik van het EK alleen nog maar de wedstrijden van Nederland gezien minus het laatste half uur van wedstrijd 2 en 3: broddelwerk. Maar gisteren voor het eerst een andere wedstrijd: ik dacht dat Duitsland-italië wel potentie had en dat is helemaal uitgekomen: ik vond het ouderwets leuk, heb hem helemaal uit gezien op mijn computer, NOS. De Nederlandse wedstrijden zag ik in het café. Bij de laatste zat ik met vijf man waar er de eerste wedstrijd minimaal 50 zaten, en die stilte heerste in alle cafés aan de Nieuwmarkt. Toen ik in de pauze even door de Zeedijk liep bleek een homo-café stampvol te zitten met voetbal-homo’s. Voor mij was dat het bewijs dat homo’s gewoon geen verstand van voetbal hebben. Ik heb nog een kwartiertje dáár gekeken en ben toen afgetaaid.
Verbazingwekkend vond ik de teamgeest van Italië, terwijl dat toch egocentrische haantjes bij uitstek zijn, naar mijn gevoel. Dat komt door de trainer waarschijnlijk, het viel me tegen dat van Marwijk dat bij ons niet voor elkaar kreeg.
Enfin, erg genoten van de Italianen. De Spanjaarden schijnen er niet veel van te bakken, maar je weet het nooit. Laat de beste maar winnen: dat is zo heerlijk als je neutraal bent, dan kan je echt genieten als er goed gespeeld wordt, wie er ook wint.
De foto’s zijn vanuit mijn raam genomen: het was bij Italië-Engeland, voor foto’s zag ik van veraf wel flitsen van wedstrijden, al kon ik van afstand de bal niet zien. Na de smadelijke uitschakeling van oranje was de belangstelling voor andere wedstrijden minimaal, dat zie je ook op de foto’s.
groetjes
rené
Voetbal interesseert mij niet. Ik begrijp dat het ‘groter’ is dan het spelletje op de grasmat. Surrogaatoorlog. Al die ophef. Mooie foto’s!
Blew: je moet het stukje van Paul Brill van vandaag in de VK eens lezen, mooie adstructie bij je opmerking dat het voetbal groter is dan het spelletje op de grasmat alléén.