VERGELIJKING ZORGINSTELLINGEN IN ELZEVIER verzamelblog ouderenzorg
Honderden verpleeg- en verzorgingshuizen, alsmede thuiszorg-instellingen, worden in de Elzevier van vorige week vergeleken. Het lijkt me een ondoenlijke en zinloze zaak zoveel huizen en instellingen te beoordelen. Flesseman in Amsterdam kwam er beneden gemiddeld vanaf als totaalscore. Dat was met meerdere huizen het geval in “groot Amsterdam”. In Brabant daarentegen was er nauwelijks een onder het gemiddelde en een flink aantal bovengemiddeld.
Dat ik deze twee gebieden noem komt omdat ik in Flesseman in Amsterdam werk en een huis in Brabant ken, dat waarin mijn ouders zitten. Eén groot verschil was me al opgevallen: mijn ouders wonen op 128 vierkante meter, dat zou in Amsterdam nooit kunnen.
Flesseman scoorde slecht wat betreft “veiligheid en zorg”. Ik heb het artikel niet gelezen nog, maar zou dat überhaupt niet kunnen beoordelen vanuit mijn werkplek. Het huis van mijn ouders scoort beter wat veiligheid en zorg betreft, en als het klopt is dat in de omstandigheden van mijn ouders erg prettig. Mijn moeder is vandaag n.l. in het ziekenhuis opgenomen, en mijn vader is een gevaar voor zichzelf als hij alleen is: hij kan nauwelijks lopen en is dement, mijn moeder helpt hem altijd naar de wc. Als hij mijn moeder niet ziet gaat hij haar zoeken, tel uit je winst. Ze moet minstens twee nachten in het ziekenhuis blijven voor onderzoek, ziek als een hond. Ze zijn mijn vader óm het half uur gaan bezoeken vandaag, totdat mijn zus bij hem was uit het ziekenhuis. Maar ja, hoe gaat dat ‘s-nachts? Naar een tijdelijke opvang in een verpleeghuis ergens in Brabant waar misschien een leeg bed zou zijn vonden we geen optie: hij is al totaal verzwakt en in verwarring. Dus we hopen er het beste van, mijn zus gaat morgen overdag bij hem zitten en ik dinsdag.
Wat dat met de foto te maken heeft? Ik ging vanavond na mijn werk maar even luchten, met camera. Ik was op het terrein van de oude tandwielen-fabriek Blom bezig toen er twee dames met een hond in beeld kwamen, ik mocht ze fotograferen. We raakten over de hond in gesprek: hij sleepte met een poot, of het nog over ging? Nee, hij had kanker in een vergevorderd stadium, zat onder de morfine en zou morgen een spuitje krijgen, het was niet meer te doen. Vijftien jaar had een van de meisjes hem al.
Ik moest de hond knuffelen, iets wat ik niet gauw doe met honden, ik heb hem sterkte gewenst.
HET NIEUWE HUIS VAN MIJN OUDERS
GELUKKIG KUNNEN WE OOK NOG LACHEN
Groetjes
rené
Aandoenlijke en zorgvuldige bijdrage, zoals we die van jou kennen. Mooi! Sterkte met je ouders, niet makkelijk nu!
Blewbird: en iedereen maakt zoiets op de een of andere manier mee, dat vind ik nog het meest verbijsterende.
ik weet niets zinnigs te zeggen op het verhaal over je ouders, zou het wel graag willen. Ik lees het en probeer je plaats in te leven.
Een hond krijgt makkelijk euthanasie. Bij mensen moet er een hele weg zijn afgelegd en een scen arts en een achterban, en commissie. Maar dat weet jij ongetwijfeld nog beter dan ik.
Rene veel sterkte. De hond ook.
appelvrouw: het was niet dat ik het vanwege euthnasie opschreef, meer om de misschien wel overgevoeligheid neer te schrijven die het een en het ander met zich mee brengt.
Christien: namens de hond en het meisje: thnx