TERRASSENWEER

Ook ik ontkom niet aan de sneeuwpret. Het blogje voor vandaag was al klaar, maar de sneeuwfoto’s waren te mooi om er mee te wachten totdat het lentezonnetje de interesse voor sneeuwfoto’s ……..inderdaad, zou doen smelten als sneeuw voor de zon.

Om kwart over vijf vanochtend werd ik wakker en zag ik tot mijn onuitsprekelijke fotografische genoegen, en mijn verschrikkelijkste zonminnende afgrijzen, sneeuwvlagen door mijn straat tieren.
Het was nog stikdonker maar de striemende sneeuwflarden werden romantisch verlicht door de zwiepende hanglampen en de stoïcijns ogende straatlantaarns. Dat betekende foto’s waaraan veel geklungeld moest worden. Tot mijn verbazing waren er trouwens al, en vooral nóg, mensen op straat. Ik zag iemand letterlijk door de sneeuw waggelen.

Na een kwartiertje ben ik weer naar bed gegaan om rond zeven uur gewekt te worden door mijn eerste wekker. Meteen naar buiten gekeken en ja, de terrassen werden al opgebouwd. Hoop doet leven, zal ik maar zeggen. Dat zijn de beste foto’s geworden, dus daar begin ik mee.

groetjes en sterkte in deze zware tijden.
rené

Wij luchten elkaar:

Maar het liefst vlieg ik glijdend door de lucht: