TENTOONSTELLING

Waarom valt deze tentoonstelling, op een als hangplek volstrektonbekende locatie, zo op?

Ik denk dat het komt omdat het past in een tendens die ik in deze tijd meen te bespeuren. Volgens mij beginnen mensen genoeg te krijgen van de etiketten die men elkaar opplakt en de gelijkvormigheid van groepen mensen die dat ten gevolge heeft. Dat wastypisch iets van het op zijn einde lopend Vissentijdperk, het sterker wordende Aquarius-tijdvak is gunstig voor de afbraak daarvan.

Ik denk dat mensen gevoeliger aan het worden zijn voor wat iemand werkelijk is, in de kern, in plaats van wat iemand voor de kost doet, hoe oud hij is, waar hij maatschappelijk of cultureel bijhoort of noem maar wat andere uiterlijke omstandigheden op. Daarmee wordt ook de gemeenschappelijke grond van ALLE mensen duidelijker. Dat roept natuurlijk ook tegenkrachten op, dat zie je ook gebeuren,want het gaat van au als je zekerheden wegvallen en je nog niet in staat bent te zien wat er voor in de plaats komt.

En in dit geschetste plaatje passen die foto’s perfect:: ze doorbreken het etiket dat oudere mensen opgeplakt krijgen, want ze laten in een oogopslag zien dat dezelfde persoon meer is dan een oude man of vrouw. Een deel van hun wezen dat niet meer zo manifest is wordt naar boven gehaald: het blijken volwaardige mensen die alleen in een andere levensfase zijn beland, een levensfase waar iedereen in terechtkomt.

Maar meer nog misschien trekt de tentoonstelling om het volgende: de foto’s zijn heel intrigerend, en blijven dat ook, de fascinatie blijkt niet weg te ebben. Dat komt omdat het twee tijden zijn die in één beeld gevangen zijn, en je hersens geprogrammeerd zijn om één tijd tegelijk te zien: één foto, dus één tijd. Maar dat laatste is hier niet het geval, dus je hersens kraken, ze vatten het niet. En in die zin past het ook goed in de huidige overgang naar het Aquariustijdperk waarin de tijd een minder prominente rol gaat spelen. In sommige kringen wordt het einde der tijden uitgelegd als het einde van de tijd. Zo zou je dan, na een reeds decennia voorbereide omslag in 2012, in die nieuwe omstandigheden meteen de totaliteit van iemand kunnen zien, in één oogopslag. Alleen het nu-van-de-ontmoeting, dus de ontmoeting als totaal-gebeuren, zou dan nog maar tellen.Alles zit daarin besloten: een andere omschrijving van de eeuwigheid dus.

We gaan dan ook naar een fijnstoffelijkere dimensie toe, dat hoort daar een beetje bij, vandaar dat je nu als prelude daarop ziet dat alle grofstoffelijke zaken aan het verpulveren zijn, in ieder geval aan de oppervlakte komen om gereinigd te worden. Dat betekent dat de mensen die zich het meest met de materie vereenzelvigd hebben de huidigeperiode ook als het minst prettig beleven.

Jedenfalls, voor mijn gevoel past deze tentoonstelling dus goed in de tijdgeest.

groetjes
rené

PS: met toestemming van de desbetreffende plaats ik deze foto. Hij hangt ook op de tentoonstelling en is van meneer C., als drukker werkzaam in de drukkerij van de Bijenkorf.