TANDEN POETSEN

Eigenlijk is het verbazingwekkend dat dieren gewoon zichzelf kunnen blijven terwijl ze in een stad wonen. Voor sommigen heb je zelfs het idee dat het niks uitmaakt. Neem nou de Fuut van vanmiddag in het water van het Entrepotdok. Die doet in de stad hetzelfde als daarbuiten n.l. vissen aan zijn scherpe snavel spiesen en elk jaar een paar jonkies grootbrengen.
Vanaf dezelfde plek zag ik aan de overkant een soort reebokken en een paar pelikanen. Hun woongebied is naar natuurlijke maatstaven gemeten beperkt en ze hoeven ook al niet meer voor hun eigen eten te zorgen, dat wordt door de medewerkers van Artis gedaan. Toch zien ze er niet raar of ongelukkig uit. Ze krijgen natuurlijk veel aandacht, en zoals elke blogger weet is aandacht energie. Dus dat zit wel goed met die beesten.
Bovengenoemde dieren hebben nog enigszins een, zij het kunstmatige, natuurlijk omgeving waarin ze hun dingen kunnen doen. Bij stadsduiven wordt voor mij een grens overschreden. Hier klopt iets niet. Als ze b.v. in het openbaar neuken, zoals vanmiddag aan het IJ (what’s in a name), ervaar je dat toch enigszins als obsceen. Het hoort bij hun duif zijn, maar toch past het niet. Dan maken ze ook, zoals in de natuur, nesten, maar vraag niet hoe. Ik heb er eens een op mijn balkon gehad: het bestond uit een paar kale takjes die op het kale beton in een rondje gelegd waren. Middenin lag op dat kale beton 1 eitje, dat ik door de wc heb gespoeld.
Maar dan.
Paarden. En dan vooral paarden die van Ankie moeten dansen, of van de politie op relschoppers moeten jagen. Dat vind ik dus te ver gaan. Die beesten willen dat volgens mij helemaal niet. Die willen in de steppen kunnen hollen, of desnoods in een groot weiland. Maar niet in een stad of in een dressuurarena. En dan zoals ze vervoerd worden. Vanmiddag stond er zo’n paardenaanhangwagen op de Nieuwmarkt. Ik vond dat het beest er niet happy uitzag, maar oordeel zelf.
Toevallig kwam net de dierenambulance voorbij. Ja dat krijg je met die stadsbeesten: natuurlijke selectie is er niet meer bij. De zwakkeren moeten naar het ziekenhuis gebracht kunnen worden, krijgen medicijnen en operaties. De sterkste beesten zijn niet de beesten die overleven in de stadsnatuur, nee, het zijn de dieren die hun eigen risico van hun verzekeraar terugkrijgen.
En dan tenslotte de huisdieren. Dat is eigenlijk het ergst, want die dieren kunnen niks meer zelf. Het zijn gewoon geen beesten meer. Het zijn halfmensen geworden. Of kleine kinderen. En als je daar dan van uitgaat is het juist weer goed te accepteren. Hoewel ik toch even moest slikken toen mijn schoonzus vertelde, echt waar, dat ze sinds zijn kaakoperatie elke avond de tanden van haar hond poetste.
groetekus
rené