SYBILLA
Ik fotografeerde haar al voordat ik haar een beetje leerde kennen.
Vanuit mijn raam.
Omdat ze er altijd zo goed gekleed bij liep, maar vooral om haar hoedjes.
Ze had er een hoofd voor.
Sterker nog, ze WAS haar hoedjes.
Twee jaar terug sprak ik haar even, voor het eerst. Ze zat op het terras van ijssalon Tofani met Gert te praten, een oude bekende. Waarschijnlijk kennen zij elkaar weer van hun bijna dagelijkse bezoek aan het Waterlooplein.
Aardige vrouw.
Mijn beste vriendin bleek in haar jeugd met haar gespeeld te hebben.
Haar vader was schrijver en leraar maatschappijleer, hoorde ik van haar. Ze woonde met haar ouders op de Kloveniersburgwal, een paar huizen verder dan mijn vriendin. Daar bleef ze wonen toen haar ouders er niet meer waren, een woning aan de achterkant van een bankgebouw.
Dat bankgebouw was ik eens aan het bewonderen toen er iemand uit kwam lopen. Na een praatje vroeg hij of ik zijn studio wilde zien: hij bleek fotograaf met een studio van wel 20 x 20 meter.
Enfin, Sybilla is vanuit die woning een maand geleden naar Flesseman gekomen, het verzorgingshuis waar ik werk.
Terminaal.
66 jaar is ze geworden, ze leefde van 19-3-1945 tot 19-3-2011.
Precies.
Voor het eerst zag ik haar daar zonder hoedje. Met een pruik, want ze was kaal geworden door de chemo.
Er staat nu een roos in een vaas in mijn woonkamer, van haar broer: iedere medewerker van Flesseman kreeg er een. Op het Waterlooplein was een tafeltje gereserveerd voor haar condoleance-register.
De grote stad is een dorp.
groeten
rené
Wonderlijk. Gisteren dacht ik aan haar, en vandaag zocht ik haar op. Kwam zo bij jou terecht.
Niet dat ik haar goed gekend heb. We zaten samen op de IVO in Amsterdam, dat was alles. Sibylla leefde in haar eigen wereld, een vreemd meisje. Ik kan me niet herinneren dat ze met iemand omging. Altijd was ze aan het tekenen, sprookjesvrouwen in de natuur. De vrouwen waren altijd zelfportretten. Ze zei niet veel, breekbaar, introvert, vaag, en ja, ook toen al, ‘goed’ gekleed, op haar eigen excentrieke manier. Het ga haar goed, waar ze ook is.
Je begrijpt uit mijn stukje dat dat “waar ze ook is” niet meer hier op aarde is. Overigens: ik heb je website bekeken: ben onder de indruk van alles wat je doet en gedaan hebt!!!
Heb je toevallig nog meer foto’s?
Ik ben een nichtje van Sybilla en vind het leuk om meer te kunnen zien
Nee helaas niet.
Hi Wil, ik kwam op deze site omdat ik de naam Holsbergen intypte. Ik ben nl. op zoek naar oude foto’s van de de broer van Sybilla en dan met name foto’s die hij ooit heeft genomen van mijn ouders en mij (begin jaren zestig). Mijn ouders waren bevriend met Sjoerd en Sybilla. Sterker nog: ze hebben elkaar ontmoet bij hun moeder: Hannie Holsbergen. Bij haar thuis kwamen allerlei kunstenaars en fotografen over de vloer. Ik heb zelf één foto waarop Sybilla en haar moeder en mijn moeder en mij staan (1962). die kan ik je sturen als je mij je e-mail adres geeft.
Hoor graag van je.
Allan Grotjohann