STRAATTEKENAAR

Hij had een te mooie plek uitgekozen om te gaan zitten tekenen: ik moest hem wel fotograferen.

Een uurtje nadat ik dat gedaan had kwam ik hem beneden tegen. Ik vroeg wat hij aan het doen was.

Hij bleek een architectuur-opleiding te volgen.

Waar dan, die bij het Waterlooplein?

In Londen!!

Hij bleek Bulgaar te zijn en voor die plaats een studiebeurs te hebben.

Ik vertelde dat ik een foto van hem had gemaakt en die aan hem wilde mailen. Dat vond hij erg leuk, dus hij gaf me zijn e-mailadres. Helaas heb ik inmiddels mijn mailtje als onbezorgd teruggekregen. Dat zal wel komen omdat hij zijn naam verkeerd heeft geschreven, vanwege de onwennigheid met de romeinse letters. Die Cyrillische lettertekens van de Bulgaren zijn waarschijnlijk voor ons net zo onleesbaar als de onze voor hen. Hoewel hij toch goed Engels sprak, dat is ook nodig als je in Engeland een studie volgt natuurlijk, dus helemaal begrijpen doe ik het niet.

Ik vind het altijd zo vervelend als je iemand zoiets belooft en die krijgt niks. Misschien moet ik visitekaartjes bij me hebben, maar die heb ik niet. Soms schrijf ik voor de zekerheid mijn eigen adres op, maar ik had alleen vodjes papier.

Meestal gaat het trouwens goed.

In a split second dacht ik nog: waar zou hij overnachten: weinig geld waarschijnlijk. Hij zal toch niet in mijn tuinhuisje…….Nee, dat zou al te toevallig geweest zijn. Bijna net zo toevallig als wat Ronald Giphardt overkwam bij de TNT-demonstratie: daar kwam hij de postbode uit zijn oude dorp tegen die daar 30 jaar de post had bezorgd, tussen al die duizenden TNT-ers!!!.

groetjes

rené