ST. GERMAIN EN ST. MERRY
Het morele failliet van de RK-kerk wordt treffend geïllustreerd door het verval van haar kerkgebouwen, zo kon ik in Parijs constateren. Voor toeristen is het een attractie geworden, een museum, en voor de gewone Parijzenaar een plek waar je komt voor een concert misschien, of elke keer als je hertrouwt, of om de krant te lezen op een koele plaats. Of om een hoekje te huren als atelier-ruimte. Niet genoeg om het onderhoud te betalen, dat werd me wel duidelijk.
De uitgedunde beminde gelovige heeft ook nog een hoekje tussen al de rotsooi, kaarsjes worden toch nog gebrand. Maar je krijgt het gevoel dat dat een aflopende zaak is, dat mensen hun heil elders zoeken. En wat mij betreft: terecht.
De eerste foto is genomen in de kerk van St. Germain, de anderen in de St. Merry (ja zo schrijf je dat echt, weet ook niet waarom) waar we een concert bijwoonden (koor en orgel).
Groet
René
Alsof dit beeld al vantevoren wist: wat een rommeltje maken ze ervan:
De biechtstoel: wie moet er eigenlijk biechten?:
De muren vragen er bijna om:
Dan staat er tenminste nog WAT:
De kunstschilderes wordt geïnspireerd door haar omgeving:
Ja dat vingertje he, dat wordt niet meer zo geloofd:
