SIMON VINKENOOG VANDAAG 80 JAAR.
En hij viert dat, samen met zijn Edith, in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam. Geen kado’s, staat er op de uitnodiging, maar “doe jezelf een plezier en koop zijn boek over Amsterdam”. Daarin allemaal teksten die hij in de loop der jaren over zijn geliefde Mokum heeft geschreven. Helaas moet ik werken, dus ik kan er niet naartoe.
Ik ken Simon en Edith omdat ik op hetzelfde tuinencomplex een tuin heb als zij. Vandaar ook dat ik ze durfde te vragen om te poseren toen ik ze vorig jaar op de open dag van de Noord-Zuidlijn, in Amsterdam Noord, toevallig tegenkwam in de diepte naast de tunnelbuis.
Ik denk dat dit een van de mooiste foto’s is die er ooit van hen gemaakt zijn. Een beetje geënsceneerd, maar dat kwam door hen, je kon merken dat ze niet voor het eerst poseerden. Simon ritselend in zijn teksten, Edith speurend naar de plek waar al die inspiratie toch vandaan komt: van boven dus, de bron van licht, schijnend tussen de wand van de tunnelbuis en de roestige damwand van een meter of dertig hoog.
Vandaag deze foto, die ik al eens geplaatst heb als ik me niet vergis, als hommage aan de jarige, hoe dan ook een bizonder mens.
En hier het afscheid van Simon Vinkenoog vanuit de tuin:
groetjes
viktor en rené