PRIDE WALK: DIVERSITEIT, SOLIDARITEIT, STRIJD, GEINIGHEID EN GEZELLIGHEID

Ja en ook natuurlijk geiligheid. Ik vroeg deze heren te poseren voor die prachtige achtergrond, en tot mijn verbazing deden ze dat. Ze zijn van BLUF, een leer-club van gays. Ik zou er zelf niet in gaan lopen maar vind het er altijd wel erg spannend en geil uit zien.

De locatie was rond de Westerkerk bij het homomonument waar de Pride Walk gisteren begon met een aantal toespraken. Vooral die van burgemeester Femke Halsema vond ik ontroerend, maar ook die van de voorzitster van het COC en een voormalige Engelse minister etc. waren erg veelzeggend. Femke Halsema reikte geheel onverwacht aan de initiatiefnemer van de Pride Walk, Hans Verhoeven, de ere-penning van de stad uit. Hij kon net als het publiek de tranen nauwelijks binnen houden. Pas nog was hij naar de Pride in Tbilisi geweest omdat daar moeilijkheden werden verwacht en hij dacht dat ze zich met westerse ogen erbij wel in zouden houden, plus de morele steun voor die mensen daar natuurlijk.

De Pride Walk stond in het teken van de pas in Rusland vermoorde gay activiste Yelena Grigoryeva. Je zal als gay maar in Rusland wonen, of in die andere 75 landen in de wereld waar anti-gay wetten zijn, brrrr. Ik ben echt ontzettend gelukkig dat ik hier woon. En in Rusland zijn het nog niet eens alleen die wetten, maar het grootste deel van de bevolking is homofoob, en dat is hier toch maar een kleine minderheid.

De Pride Walk is eigenlijk de niet-commerciële variant van de Gay Parade, of je zou ook kunnen zeggen dat het de originele Gay Parade is, maar dan zonder boten. Dezelfde tweedeling was er op de Pride in New York, hoorde ik van Stef van het koor. O ja, DAT ik de Pride Walk heb ontdekt, vorig jaar voor het eerst, komt omdat mijn koor Manoeuvre ieder jaar meeloopt. Het was maar een klein deel ervan dat meedeed, maar het was erg gezellig. En de twee liedjes die we constant zongen sloegen i.t.t. vorig jaar erg aan.

De meeste foto’s zijn van de periode voorafgaand aan het lopen: de toespraken-reeks was trouwens veel te lang, de oorspronkelijke energie van ontroering en solidariteit ebde door die lengte langzaam weg, en dat is jammer want vanuit de warmte en energie van het eerste kwartier was het veel leuker lopen geweest, zeker in het begin. Op een gegeven moment luisterde niemand meer en begon iedereen vermoeid aan de tocht, en dat was jammer.

Na een laatste optredentje in het Vondelpark hield ik het voor gezien, was doodop.

Groetjes

rené

NICHT ALS EEN KATHEDRAAL, staat er op zijn T-shirt. Ja dan moet de Westerkerk er natuurlijk ook bij, al is het geen kathedraal, zei ik toen ik hem mocht fotograferen:

De “dame” zong vorig jaar op het monument een liedje herinner ik me, ik zei dat ik dat toen erg leuk vond, wat ook zo was:

Veel oude vriendjes tegen gekomen, dit is Fred, 20 jaar niet gezien of zo:

Femke en Hans Verhoeven:

Het voelde als echt gemeend:

Dusty, een van de vorige eigenaars van mijn stamkroeg de Queenshead:

Koos, alias Coco Coquette, een van de woordvoerders van de gemeente, altijd prominent aanwezig op de gemeentelijke Gay Parade boot als zijn alter ego:

Kris, altijd goed gekleed. Ik heb hem al vaak gefotografeerd, de allereerste keer was op het body-paint gebeuren van Yoram Baruch, toen stond hij uitgebreid model voor mijn camera, zie HIER:

Deze heren ken ik nog uit mijn studententijd, pakweg 45 jaar geleden:

De rechter man is Martin van mijn koor, maar hij liep mee voor Pride Oost. Bij de repetitie vrijdag van het koor vertelde hij dat ons laatste nieuwe koorlid een verblijfsvergunning had gekregen maar gedwongen was in den Helder te gaan wonen terwijl hij hier in Amsterdam al een netwerkje had opgebouwd:

Zelfde onderwerp:

Ellie Lust was de spreekstalmeesteres die hier de voorzitster van het COC interviewt en aankondigt:

Mr. Leather Bretagne en een stel waarvan de een in een rolstoel zit:

Wangetjesvlaggetjes, Femke had er ook eentje op:

Hé, Michiel van het koor bij zijn leervriendjes. Misschien kom ik hem nog in vol ornaat tegen:

Ja hoor:

Ik maak altijd eerst foto’s voor ik iemand begroet: is dat René?, denkt Arno, hij staat wel ver weg, hij is met zijn tele natuurlijk:

Arno met zijn nieuwe vriend Roberto, ze houden duidelijk van elkaar….:

toch….?:

Volgens mij herinner ik mij hem van een van de boten op een van de eerste gay parades. Het was een boot met allemaal stukken, en ik heb me wel eens afgevraagd waar die allemaal gebleven zijn:

Veel koorleden kwamen vrienden en kennissen tegen die in andere clubs zaten:

76 Vreselijke landen:

50 jaar geleden waren de Stone Wall rellen. In Nederland was het verzet al veel eerder, ik herinner me nog de strijd tegen 248bis:

De nestor van het koor Martin:

Ik val er niet op maar vind het geweldig:

Ze hoorde bij een percussie-band. Heb toch even gevraagd of het allemaal gays waren. Dat was niet het geval, ze waren door de organisatie ingehuurd, kwamen uit Tilburg. Maar er waren wel een paar gays bij, zei ze. O dan is het goed, zei ik niet:

“Waar ken ik jou nou van”, vroeg ik. “Van de Yoga van Frans” (die ook in mijn koor zingt trouwens). “Ach ja natuurlijk.” In andere omstandigheden dan je gewend bent herken je vaak mensen niet echt, vooral niet als de kleding anders is, en nu heeft hij kleren aan en een hangslotje om:

Ze zongen prachtig:

Johan, geen probleem met me te herinneren waar ik die van kende. Hij liep mee voor Artsen Zonder grenzen waar hij de IT doet:

Ik heb er niks mee maar houd wel van verkleden. Dat is het leuke van tolerantie: iedereen kan zijn eigen gang gaan, zolang je een ander maar niet bijt:

Rubberen schatjes:

Van heel ver, hij zag me niet terwijl ik behoorlijk hard riep: Erwin, ken ik al vanaf begin jaren 80, van het gay koor de Merry-o-nets waar we toen in zaten, probeert als Jood al heel lang Joden en Marokkanen te verzoenen:

Patrick, buurtgenoot, liep volgens mij ook mee met Artsen Zonder Grenzen, is in ieder geval verpleger:

?:

Een neef van mijn buurvrouw en Ferdinand (rechts), die ik toevallig deze week in Zandvoort tegen kwam:

Manoeuvre:

Anno:

Bobby:

Youth Pride:

Ellie Lust in de Vijzelstraat:

Idem:

Er liepen echt veel mensen mee:

Ze maakten tekeningetjes van ons:

Dit ben ik als fotograaf. Er staat bij: “wij doen de closing ceremony.”  Dat is wat teveel gezegd, maar volgende week zondag gaan we daar wel zingen, o.a. als begeleiding van Coby van Dam, op de Dam: Coby op de Dam dus:

Een van de hondjes was op zijn minst bisexueel, zei ze, want deed het als mannetje met een vrouwtje. Maar we kwamen tot de gezamenlijke conclusie dat iedereen op de Pride welkom was:

Ik heb in de Groote Wetering gezeten in 1980, en dit was ongeveer mijn uitzicht: als ik rechtop in mijn bed zat kon ik op die klok kijken. Wie had gedacht dat ik 39 jaar later met een gay-koor daar langs zou lopen en me dat zou herinneren:

De tekening is klaar:

Manoeuvre in actie:

Helemaal vergeten dat het Zaterdag ook body-painten was op het Museumplein. Ik had het wel in mijn agenda staan en was van plan er heen te gaan na de Pride, maar dat hoefde dus niet meer:

Die rechter man herkende ik van vorige twee edities, hij wist het ook nog, zie voor foto HIER:

Dus ook maar even apart gefotografeerd:

Het leek net of ik ze kende, of zij mij: