PAASBESPIEGELINGEN
Hoewel ik een poosje geleden de gnostieke “kerk” waar ik 15 jaar lid van was (een tak van de Rozenkruisers) vaarwel heb gezegd ben ik het voor het grootste deel nog steeds eens met het gedachtengoed ervan. Toch gaan de opvattingen lichtelijk verschuiven merk ik, accentverschillen zijn het zeker.
Ik ging pas rond 20 januari een nieuwe agenda kopen omdat ik altijd een rozenkruisers-agenda had gehad en het kopen daarvan steeds had uitgesteld omdat ik niet wist of ik nog lid wilde blijven. Dat was in boekhandel Himalaya waar het uitverkoop was omdat het opgeheven werd. Ik wilde alleen een agenda kopen en had helemaal geen zin naar de afgeprijsde boeken te kijken, maar ik werd onweerstaanbaar naar een boek getrokken dat daar lag. Het was: Meester Eckhart versus advaita, THUISKOMEN IN DEZELFDE BRON van C.B.Zuijderhoudt. Hij legt uit dat de Christelijke mystiek van de middeleeuwse mysticus meester Eckhart bijna identiek is met het Hindoïstische advaita vedanta.
De kern is het verliezen van je “zelf” om je “ZELF”, n.l. het besef één te zijn met alles en dat alles ook te zijn, te vinden. Dat bedoelde Jezus ook met zijn uitspraak: wie zichzelf wil verliezen om mijnentwil zal eeuwig leven. Identiteitswisseling van lichaam en geest naar bewustzijn, daar gaat het om. Je eigen opstanding mogen beleven, je eigen Pasen.
Zuijderhoudt beschrijft zijn eigen verlichting, want dat is het, ondanks het feit dat er, naar hij zelf zegt, eigenlijk geen woorden voor zijn. Pas door zijn boek heb ik de hoop gekregen dat het met mij misschien tijdens dit leven ook zou kunnen gebeuren, daar had ik eigenlijk bij de Rozenkruisers nooit echt bij stil gestaan, daarvoor was het voor mij toch meer een abstractie. Maar zeker is dat allerminst: het is een genade die je deelachtig kunt worden als het verlangen ernaar groot genoeg is en alles daar in dienst van staat. En vooral een verlangen in deemoed.
De foto is van vanochtend. Ik ging voordat ik om 15.00 u. op mijn werk moest zijn naar de tuin. Het was prachtig weer en ik heb 100 foto’s gemaakt voordat ik er aankwam.
Groeten
René
Een verfrissend beeld, René. Is het de Schreierstoren en op de achtergrond de Noorderkerk of heb ik dat mis?
En boekhandel Himalaya, is die niet in de Warmoesstraat, waar ook een soort van restaurantje was en je buiten aan de Amstel kon zitten?
Wat doe je in godsnaam met al die foto’s…
Johan: het is wel de Schreierstoren maar die staat al sinds ik me kan heugen voor de Nikolaaskerk!!
Je kennis van de topografie van amsterdam is toch wat gesleten, merk ik. Himalaya was inderdaad in de Warmoesstraat met aan de achterzijde een theehuis, alleen dat keek uit op het water en de bebouwing van het Damrak. Maar nu ik dit schrijf besef ik opeens dat je gelijk hebt: het water van het Damrak komt natuurlijk van de Amstel die bij het Rokin ondergronds gaat. Hoewel, hoe kan dat dan weer met de Noord-Zuidlijn en het reeds bijna gebouwde station Rokin waarvan ik gezien heb dat het minstens 30 meter diep is. Ik snap het ook niet meer, zal het eens navragen. Je kon bij Himalaya niet buiten zitten, maar wel in een ander café daar buiten. Ik mis het theehuis enorm, meer dan de boekhandel, ik heb boeken genoeg eigenlijk.
Van die foto’s pak ik er af en toe een paar voor dit blog. De rest sla ik op om …….in de vergetelheid te laten verdwijnen.
René, ehm…, tja, natuurlijk is het niet de Noorderkerk, die staat in de Jordaan en kan dus nooit in de buurt van de Schreierstoren staan… 🙁
De laatste keer dat ik in de stad was, vorig jaar ergens in juli, en steeds kom ik uit bij de Zuiderkerk. Omdat ik in de Warmoesstraat zoekende was naar de koffiehandelaar firma Wijs, die zat er niet meer en is verhuisd naar de Zeedijk. Ook die andere koffiehandel firma Geels, was van adres veranderd. Ik heb me rot gezocht.
De St Nicolaaskerk herkende ik niet, vanwege de versierselen in de ruiten. Normaal gesproken is de kerk duidelijk herkenbaar. In vroeger tijd lagen wij daar met de boot vlak voor maar die hele handel is verdwenen. De kade aldaar is stevig veranderd.
Hoe men het allemaal heeft gedaan met de Amstel, dat weet ik ook niet. Ik weet wel dat die voor een deel gedempt is. Vanaf ongeveer halverwege het Rokin, ergens bij het Spui, naar ik meen, is het water gedempt tot aan het straatje naast de Beurs. Dar loopt de Amstel verder langs de Prins Hendrikkade naar het IJ. Het dempen is destijds gebeurd omdat er gebouwen kwamen te staan. Wellicht weet je wel dat de Dam heel vroeger aan de Amstel grensde. Waar nu de Bijenkorf staat stond voorheen, naar ik meen, de Koopmansbeurs. En waar nu de Beurs van Berlage staat, stond vroeger niets. Het was nog water. Door de tijd heen heeft men aardig wat gedempt met als gevolg datmen ook bang was voor verzakkingen. Dat is dan ook verscheidene keren gebeurd…
Hoe men het allemaal heeft gedaan met de nieuwe metrolijn, dat weet ik ook niet. Ik heb me al vaker afgevraagd hoe ze het in godsnaam in hun hoofd hebben gehaald de lijn dwars door de stad te laten lopen. Ook het CS, dat eigenlijk op een eiland ligt, vind ik het momenteel een gevaarlijke toestand. Ze zijn daar bezig met wel drie-vier lagen aan te leggen, onder het station. Maar ja, natuurlijk is het water er nog steeds in de buurt. Totdat vroeger of later de hele zaak naar beneden komt…
Ga er maar alvast veel foto’s van maken, voor later… :-))
Wat een mooi stukje, Rene (sorry, het accent op de laatste e moet je even missen), misschien krijgt dit ooit nog eens een gevolg … . En wat een mooie foto’s, petje af.
Hoi Marry: hoewel ik me de laatste tijd een beetje richtingloos voel dobberen voelt het van de andere kant ook weer heel goed, of het zo moet zijn, en eerlijk t.o.v. “mezelf”.