OUDE MAN
De kelner ginnegapte al naar ons: let maar eens op wat er komt.
De oude man legde zijn spulletjes opeen terrastafeltje en liep naar de kiosk vlakbij, ookop het pleintje. Daar kreeg hij onmiddellijk en zonder betaling een tijdschrift waarna hij in onze richting slofte. Onderweg pakte hij zijn spulletjes weer en kwam toen ongevraagd aan ons tafeltje zitten.
Naam???? Vroeg hij mij.
Louman, zei ik. Hij zette mijn naam zoals hij diegehoord had bovenaan een wit vel dat hij gepakt had en begon een portret van mij te tekenen (foto1). Had ik eerst gedacht dat het een oude zonderlinge kunstenaar was die op hoge leeftijdnog steeds met zijn tekentalent wilde pronken, nu moest ik concluderen dat hij die kunst, zo hij die al ooit beheerst had, toch geheel en al was kwijtgeraakt en het meer op een dwangneurose leek.
Na mij was mijn reisgenoot aan de beurt (foto2).
En daarna alle grote portretten uit het zojuist gekregen tijdschrift.
groetjes
rené
