NOORD-ZUIDLIJN
En dan nu de open dag zelf. Oftewel, de Henk van Kampen show. Oftewel, hoe Simon Vinkenoog, samen met zijn Edith, in het Aboe Simbel van Amsterdam verzeild raakte en via de vitamine C van zijn zeebenen afkwam.
Dat zit zo.
Vandaag moest ik het aanstaande bezoek van mijn ouders aan mijn tuin voorbereiden, maar het was ook de open dag van de Noord-Zuidlijn. En aangezien ik er langs kwam, en aangezien het bloed kruipt waar het niet gaan kan liet ik mijn camera weer de vrije loop en klom naar binnen.
Dames en heren, het was imposant. In het begin leek het daar nog niet op. Het muziektentje was nog leeg op een tuba, of bombardon, na. Ik vroeg een meneer die me al had verteld dat het gratis uitdelen van ijsjes door de firma MNO hem aan de jaren dertig deed denken, om naast de bombardon te gaan zitten omdat het anders zo kaal stond. Hij heet Henk van Kampen en is orthomoleculair therapeut, o.a. voor sportmensen. Hij had laatst twee Afrikaanse hardlopers in zijn praktijk en daar toevallig het blad GLS liggen. Waarna er een veelbetekenende stilte viel, die ik niet snel genoeg opvulde, want hij vervolgde met: Gay and Lesbian Sport. Dat had ik dus moeten weten, ik had een wit hempje aan dus hij had me enigszins goed ingeschat, alleen ik doe niet aan sport. Hij vervolgde met te vertellen dat een van de twee Afrikaanse atleten erg geïnteresseerd was in het blad. Het bleek een hele aardige lieve jongeman te zijn, een prachtatleet.
Nadat ik zijn kaartje had gekregen, niet voor die atleet maar om hem de foto te sturen, daalde ik af naar de bouwput. Toen ik net had bedacht dat het er op Aboe Simbel leek, met die imposante zuilengalerij, kwam Edith, de vrouw van Simon, om de hoek, en die zei dat ze dat net ook tegen haar dichter had gezegd. Ik mocht een foto van hen maken, en ja hoor, wie komt daar in de verte aan: de orthomoleculair therapeut. Toen ik na een paar minuten weer op de plek van Edith en Simon terecht kwam bleek hij al contact met hen gemaakt te hebben. Hij had zich voorgesteld als leraar Frans. Toen ik zei dat hij toch orthomoleculair therapeut was zei hij dat hij dat ook was, en begon iets in niet geheel accentvrij Frans te zeggen.
Enfin, Simon bleek last te hebben van zeebenen en daar wist hij veel van: vitamine C. Heel veel vitamine C, net zoveel als de maag nog net kon verdragen. Er werden wederom e-mail adressen uitgewisseld, nu voor het recept van de vitamine C, of zoiets.
Enfin, ik terug naar mijn fiets, langs de inmiddels bemande bombardon en verder richting station en huis. Maar ja, daar was het ook open dag. Er speelde een leuk jazzbandje, en ik hou van muziek. Bovendien komen muziekanten altijd leuk op de foto. Dus ik was bezig hen te fotograferen, en wie staat daarbij enthousiast naar mij te zwaaien: juist, de orthomoleculaire leraar Frans. Hij had net contact gelegd met de zanger van de band.
Er gebeurde nog veel meeer leuks vandaag, maar zo is het wel weer genoeg
groetjes
rené
In de vroege ochtend, 8.15 u.
De Henk van Kampen en de bombardon.
De afdaling.
Voor kids een hele kllim terug
O ja, er was ook nog een koortje. Ook daarvan het e-mail adres gekregen om foto’s te sturen. Ze maakten klanken met als basis de geluiden van de waterpompen o.a.
Hier kan je een Shakespeareaans toneelstuk bij voorstellen.
Daar in verte: inderdaad!!!
De heer van Kampen, Simon en Edith. Ze bleken ook nog een gemeenschappelijke kennis te hebben. Hoe ze daar nou zo snel achter kwamen.
FF uitblazen!
Er waren toch nog een paar mannen aan het werk
Vanaf de overkant van het water.
Ja hoor, daar istie weer.
Stralende dag.
De tunnel in
De hoogte in.
De lucht in
Tuba??
Of bombardon?