NIJLGANZENBABY

Vanochtend moest ik door een steenkoud Vondelpark. Helaas voor niks, want de vrijwilligersvergadering was vier uur verschoven. Daar waren we netjes van op de hoogte gebracht, maar dat was mij dus ontgaan. Gebeurt me vaker de laatste tijd.
Enfin, toen maar door het stille park gelopen en gefotografeerd. Erg vrolijk werd ik er niet van, totdat de inspiratie toesloeg. En toen werd ik nog niet blij, maar werd alles wel wat draaglijker.

NIJLGANZENBABY

tenen verstenen
een poolwind snijdt
langs bomen met spenen
de winter kastijdt

de lente, lippen verstijven
in blauwe kramp
de woorden verklijven
in grijskoude damp

hoofden verzwolgen
in wolken van nood
kraaien volgen
het spoor van de dood

wie kan nog vernemen
een teken van licht
een sprank van poëmen
die valkuilen dicht?

biedt Nijlganzenbaby
dat aardse kroost
verjongend remedie…..?
of slechts tijdelijk troost

groetekus
rené