NEPAL, MIJN LAATSTE BLOG
Met het absolute hoogstepunt wilde ik een lange reeks blogs besluiten. Vele hoogtepunten zijn de afgelopen weken de revue gepasseerd, maar er kan maar één hoogtepunt het hoogstepunt zijn, en wel het absolute hoogstepunt hier op aarde, de Mount Everest dus, of zoals de Nepalezen hem noemen: Sagarmatha.
De Everest is onbetwistbaar de hoogste berg ter wereld. In 2005 is door de Chinezen met het GPS systeem een hoogte van 8844,43 meter gevonden, maar het precieze aantal centimeters zal de eerste bedwingers van de top worst zijn geweest. Ze waren zich ongetwijfeld wel bewust van het feit dat ze altijd herinnerd zouden worden als de eersten die de hoogste top ter wereld hebben bereikt: de Nieuw-Zeelander Edmund Hillary en de Nepalese sherpa Norgay Tenzing. Dat gebeurde in 1953.
Ik twijfelde of ik de 135 dollar over had om even met het vliegtuig de beroemde top te kunnen zien. Een van mijn overwegingen was dat het niks toevoegde aan de toppen die we al gezien hadden, die waren imposant maar leken ook erg op elkaar. Maar mijn reisgenote Nina was er erg op gespinst en bood mij daarom de vlucht aan. Hetgeen ik in dankbaarheid aanvaardde.
We konden het nog net regelen op de op één na laatste dag van de vakantie. Dus op de laatste dag, in alle vroegte en na lang wachten op het vliegveld, gingen we voor een uurtje de lucht in.
Het bleek toch erg leuk om mee te maken, en vooral omdat ik de Mount Everest vanuit de cockpit mocht fotograferen. Daartoe werden de tien passagiers, waaronder twee monniken, door de stewardess een voor een uitgenodigd. De piloot boog bij de tweede foto een stukje naar voren om mij maar een goede foto te kunnen laten maken!! Waar vind je dat nog tegenwoordig!
Mijn Nepal-reis duurde precies 5 weken, en deze reeks Nepal-blogs ook. Een dag nadat ik terug was, op vrijdag 9 november, ben ik begonnen en nu, op vrijdag14 december, sluit ik het af. Precies 5 weken elke dag een blog (soms twee) over Nepal. Het was voor mezelf een prachtige manier om Nepal te verwerken, en ik heb gemerkt dat veel mensen er erg van genoten hebben.
Hoewel ik me kan voorstellen dat 5 weken blogs over één land wel een beetje veel van het goede is. De belangstelling werd op een gegeven moment ook minder, maar dat was voor mij geen reden om ermee te stoppen omdat ik het in eerste instantie voor mezelf deed. Het was een heel project.
Ik weet niet OF en zo ja HOE ik verder ga met dit blog. Ik heb sinds ik terug ben bijna geen foto’s gemaakt want ik vind het hier opeens helemaal niet interessant. Het idee dat ik een heel jaar lang iedere dag een foto uit mijn raam heb geplaatst (blog “Foto elke dag uit mijn raam”) en die foto’s allemaal heel afwisselend en leuk vond, is op dit moment bijna niet voor te stellen.
DUS MISSCHIEN TOT ZIENS.
Groetekus
rené
PS: de eerste foto is de Mount Everest, de foto vanuit de cockpit. Het is de meest linkse hoogste top.
PS 2: sinds gisteren weet ik dat ik eindelijk eindelijk eindelijk een nieuw fototoestel “krijg”. Begin januari, een bijna nieuwe professionele camera ( Nikon D200). Misschien dat dat de nodige stimulans oplevert om weer fotoblogs te maken.
Het waren twee monniken uit Sri Lanka. Misschien mogen monniken bij Buddha Air gratis? Ze lieten zich gewillig fotograferen. Ik zou het nooit hebben durven vragen, maar andere toeristen wel, en ja…..
Stukje Himalaya-keten.
Alle passagiers hadden twee stoelen ter beschikking, dus je kon zowel links als rechts kijken. De kale knarren zijn van de monniken.
De Mount Everest: de meest linkse hoogste top.
Vlak vóór de Mount Everest, ook hoog.
EN WAT IK NU PAS ZIE: ER STAAT VOLGENS
MIJ IETS OP DE TOP VAN DE MOUNT EVEREST,
HET ZAL TOCH NIET WAAR
WEZEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!??????????????
VERDER UITVERGROOT:
INDERDAAD!!!!!!!!!
NOG VERDER UITVERGROOT:
OP ZIJN ALLERUITVERGROOTST:
