NATIONALITEITEN

Bijna altijd als ik een tijdje weg ben geweest en ik kom weer terug in Amsterdam haal ik opgelucht adem. Vooral als ik ergens in Nederland was ben ik weer blij dat ik terug ben, hoe leuk ik het ook heb gehad. Ik was 1,5 dag in Son en Breugel, en dat lijkt in bepaalde opzichten ontzettend op Almelo, met het verschil dat er nóg minder stoplichten zijn. Op het moment dat ik het C.S. uitloop op weg naar huis word ik verwelkomd met vrolijke zigeunerklanken, en ik wil bijna dansen. Ik geef de Oost-Europese musici, die beregoed spelen, een euro en vraag of ik ze mag fotograferen. Vervolgens huppel ik een beetje verder op weg naar huis. Een deel van de charme van Amsterdam bestaat voor mij uit het feit dat er zoveel verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd zijn. En opeens moet ik aan Geert Wilders denken en hou meteen op met huppelen. Ik besluit onderweg zoveel mogelijk globaliserend te fotograferen en daar een blogje over te maken.
Thuis gekomen kijk ik uit mijn raam en kan wel aan het knippen blijven. Uiteindelijk plaats ik er vier. De laatste is van een stelletje dat ik er van verdenk een dubbel paspoort te hebben. Ze mogen het vuile werk hier doen, de economie draaiende houden maar niet in kabinetten gaan zitten. Althans volgens een groot deel van de bevolking. Die mensen weten niet hoe goed Aboutaleb het hier gedaan heeft, denk ik. En hoe slecht een aantal ministers met slechts één paspoort het gedaan heeft.
Enfin, ik wil me eigenlijk zo ver mogelijk houden van de politiek, zeker in dit blog, maar het moest me toch even van het hart.
groetekus
rené