NA 55 JAAR DUIDELIJKHEID

“…….dan weet u ook nog dat dat vliegtuig is neergestort, als u uw hele leven hier gewoond hebt??”

Meteen noemde hij datum, uur en jaartal. Ik heb alleen het laatste onthouden: 1956.

Ik weet het nog als de dag van gisteren, kan de klap nog horen en zie de rookpluim nog helder voor me, maar de plaats van verwoesting heb ik nooit gezien.

Het verhaal ging dat de piloot van die straaljager naar zijn vrouw in de Bergen op Zoomstraat wilde zwaaien en toen verongelukte. Hij zou precies op hun huis terecht gekomen zijn.

Ik heb altijd geloofd dat dat wel HEEL erg toevallig was en dat er dus opzet in het spel moet zijn geweest. Huwelijksmoeilijkheden of zo.

Nee zei Frans, want zo heette de 64-jarige, hij is 300 meter daarvandaan neergestort omdat hij een mast raakte. Dat hij naar zijn vrouw wilde zwaaien klopte wel. Of althans zich met vliegtuig en al aan haar wilde laten zien, afgesproken. Ondenkbaar natuurlijk in deze tijd dat zo’n gedachte zelfs maar op zou komen in de hersens van een F-16 piloot. Maar in de jaren vijftig nog wel.

Zo, dat raadsel was opgelost.

Een dag of twee later besefte ik opeens dat ik dat al eens gehoord had, maar de oorspronkelijke versie was in de loop der jaren weer de boventoon gaan voeren. Gek hoe dat geheugen in elkaar steekt.

Ik heb zeker een kwartier met hem staan praten. Het moet afgelopen maandag de tweede of derde keer zijn geweest dat ik daar aan het begin van de straat kwam sinds ik uit Eindhoven weg ben (1968). Het was om de hoek bij mijn oude school, waar Frans natuurlijk ook op had gezeten, maar de Bergen op Zoomstraat was indertijd een no-go area. Ik weet zeker dat ik er toen nooit doorheen gelopen ben, het stond bij ons bekend als gevaarlijk, er zouden ” a-socialen” wonen.

Frans van Och woont al 64 jaar in de straat, in hetzelfde huis als hij geboren is!! Hij is erkend gas-, water- en CV-installateur, met hulp van zijn vrouw runt hij zijn eenmansbedrijfje. Ik kwam met hem in contact omdat ik zijn werkwagen fotografeerde.

Hoewel ik daar een heel eind vandaan woonde kende hij onze toemalige buren, vanwege de ambachtschool waar een van hun zoons, net als hijzelf, op zat. En nog andere buurtgenoten omdat zijn broer met iemand is getrouwd die vijf huizen van ons vandaan woonde.

Verder kende hij iemand die Armand nog regelmatig ziet: die woonde net als ik in de Tobias Asserstraat. Ik zei dat hij mijn versie van “” Ben ik te min”” maar eens moest bekijken.

Het was een onverwacht feest van herkenning.

groeten

rene

PS: Op 30 meter daarvandaan stond nog steeds de barak die als honk voor de welpen diende waar ik vroeger een paar jaar welp was. Eindigend met een traumatische ervaring waar ik, denk ik, onbewust de rest van mijn leven de invloed van heb ondergaan. Maar daarover een andere keer.

Frans van Och met in het aanhangwagentje zijn van ouderdom bijna kreupele hond:

Het interieur van de werkwagen:

Op de achtergrond de Theresiakerk waar ik misdienaar geweest ben: