MONTELBAENSTOREN IN DE MIST.

Dinsdagochtend 19 februari om zeven minuten voor acht precies. Dat zie ik niet aan de klok van de Montelbaenstoren, want die is in nevelen gehuld, maar ik weet het omdat ik om acht uur precies op mijn werk moet zijn en er vijf minuten voor uittrek om daar te komen. En ik was met opzet te vroeg, vier minuten zelfs, want ik wilde de mist fotograferen. Dit was de tweede foto.

Ik had een minuut of drie want ik moet voor dit uitzicht twintig meter omlopen, tien heen en tien terug. Ik ga als ik beneden de flat uit kom namelijk net de andere kant op. Bovendien moest het fototoestel úit en weer ín mijn rugzakje en het foedraal gehaald worden.

Halverwege de straat kom ik altijd een lange meneer tegen. Loop ik hem dichter bij mijn flat tegen het lijf dan weet ik dat ik aan de late kant ben. Dat moet niet al te zwaar opgevat worden, want het gaat om kwartminuten.

Het echte ijkpunt is de Zuiderkerkklok. Die zie ik als ik uit mijn woning kom en als ik voorbij het poortje naar het Zuiderkerkhof loop, dus eigenlijk heb ik de meneer niet nodig. Die is er meer voor de controle zal ik maar zeggen. Ik groet hem nog steeds niet, maar we zijn ons tegenwoordig wel bewust van elkaar, dus dat is een kwestie van tijd. Alwéér een zaak van tijd dus.

Als het geklingel voorafgaand aan het slaan van het uurwerk begint sla ik meestal de hoek om van het gebouw waar ik werk, bij het slaan ben ik binnen. Ik word dus naar binnengeslagen, als het ware. Of ik sla me naar binnen, zou je ook kunnen zeggen.

Ik heb al een jaar of twee geen horloge, maar dat heb ik, zoals u begrepen zult hebben, ook niet echt nodig.

groetekus
rené