MIJN CD: SCHIMMEN VAN HET VERLEDEN

Geplaatst op 2 december 201824 januari 2020 door René

Toen ik in 1999 rigoureus stopte met zingen heb ik alle nummers die ik toen nog de moeite waard vond op een CD laten zetten, dat is SCHIMMEN VAN HET VERLEDEN geworden.

Ik heb nooit een goede artiestennaam gehad, ik noemde me soms Viktor Loman, soms ook door mij met een c geschreven, soms trad ik onder mijn eigen naam op, soms noemden Marco, die de muziek vaak maakte op synthesizer en ook gitaar speelde, en ik ons Kommer en Kwel etc. etc. Nee, voor publiciteit was ik ongeschikt, ik wilde alleen leuke liedjes maken waar ik mijn ei in kwijt kon, en dat lukte wel, ik heb er ontzettend veel plezier aan beleefd.

Hieronder zijn de liedjes afzonderlijk te horen. Af en toe behoorlijk gedateerd, maar af en toe nog goed te pruimen (de eerste 6 en de laatste vooral). Vooral het laatste nummer, 1 minuut voor 12, is nog steeds actueel. Ik heb nooit begrepen dat dat niet hier en daar gedraaid werd, ik heb het aan diverse radioprogramma’s aangeboden maar noppes. De muziek daarvan vond ik ook fantastisch: gemaakt door Marcus Tuzzolino toen je nog niet digitaal kon sampelen, hij deed alles op een bandrecorder. In oorsprong was het voor een andere tekst bedoeld voor iemand anders, maar ik heb er ook nog een nieuwe tekst op gemaakt, dat is deze versie over Moeder Aarde geworden.

Waarom ben ik zo aan het terugkijken? Het voelt een beetje als een afronding, al ben ik nog niet van plan om dood te gaan. Misschien is het een vorm van leeg maken zodat er iets anders voor in de plaats kan komen.

Maar nu ben ik er wel klaar mee, dit was de laatste terugblik. Ik ben blij dat ik mijn zangarchief rücksichtslos in de papierbak heb gekeild een paar jaar geleden, hoef ik dat tenminste niet uit te zoeken. Daar zaten alle aankondigingen, recensies voor zover die er waren etc. in.

Groet, René

PS: wat ook wel grappig is is dat de foto op de CD genomen is op een bouwplaats aan de de Ruijterkade. Daar maakte ik foto’s in plassen, weerspiegelingen van een kerk ernaast. Die haalde ik per ongeluk op zijn kop uit het mapje toen ik ze bij Filmpost ophaalde: de gebouwen stonden recht en i.p.v. lucht dus “zand” op de plaats van de lucht en daar ben ik sindsdien jaren mee bezig geweest, dat was echt het begin van mijn intensieve foto-periode. Veel van die plassenfoto’s aan amerikanen verkocht: eentje kocht er steeds een of twee als hij in Europa was.

PS: gisteren kwam ik toevallig Raymond tegen die in hetzelfde huis woont waar Marco Naarden, mijn muziekmaat, woonde en waar we altijd repeteerden, in de Nieuwe Kerkstraat. Hij woont er ondertussen ook al ongeveer 25 jaar!!!

PS: o ja: je moet op de driehoekjes dubbelklikken voordat de muziek gaat spelen.