MEISJE KUST VALK

Woensdag 29 augustus was ik in Amersfoort en vond daar de middeleeuwen terug op de Markt. Er was een tableau vivant met jongelieden in middeleeuws kostuum, maar de show werd gestolen door de valk van valkenier van der Pluijm. Het wilde beest was totaal gewend geraakt aan mensen en liet zich zelfs door deze schone jonkvrouwe kussen, zij het niet van harte. Eigenlijk vond ik dat te ver gaan, vooral omdat het vaker gebeurd was en de valk toch maar steeds valk was gebleven, en geen schone jonge prins. Dus veel zin had al dat kussen sowieso niet. Misschien was het zelfs wel traumatisch voor die valk. Zo’n beest hoort gewoon in de vrije natuur en wil hooguit door een andere valk gekust worden.

De valkenier, die ook prachtig gecostumeerd was, vertelde dat hij deze functie ook vervulde op kasteel Twickel, alwaar hij op 16 september op de open dag aldaar te bewonderen is. Zijn sollicitatie als valkenier was bizonder te noemen. Hij was daar op bezoek en wees de eigenaar/beheerder op een schilderij dat daar hing met een valkenier erop en zei: dat ben ik. Maar die man is al 400 jaar dood!! Toch ben ik dat, hield hij stug vol. Toen werd het begrepen en kreeg hij zijn aanstelling!

Ik zou het geen bewijs voor reïncarnatie willen noemen, maar hij vertelde het wel naar aanleiding van een vraag van mij naar zijn fascinatie voor de Middeleeuwen en of hij in reïncarnatie geloofde. Ik vind het altijd heel opvallend dat sommige mensen hun hele leven geboeid zijn door een andere tijd of een heel ander land dan waarin ze geboren zijn. Die jongelui die zich tegen reiskostenvergoeding steeds maar weer in die Middeleeuwse pakken hijsen: het kan een psychologische behoefte zijn, maar dan nog, waar komt die dan vandaan?

Groetjes
rené

Zo dichtbij kom je zelfs in Artis niet!