MAJOOR BOSSHARDT verzamelblog
Onwillekeurig moest ik glimlachen toen ik deze foto nam. Majoor Bosshardt op weg naar de Jackpot. Afgelopen zaterdag werden haar stoffelijke resten door de rosse buurt gereden en ik zag dat net voordat ze vanuit de Oudezijds Achterburgwal de Damstraat ingereden werd.
Na een leven in dienst van anderen kan het haast niet anders of er wacht je een beloning, dacht ik. En voor sommigen zelfs de Jackpot. Nou weet ik niet of dat in het geval van de majoor zo is natuurlijk. Vooral bij mensen die bij hun goede werken in de schijnwerpers staan heb ik onwillekeurig altijd bedenkingen. In hoeverre is dat niet óók een bevrediging van het ego? Daar staat tegenover dat ze de publiciteit niet zelf gezocht heeft, het kwam op haar af en heeft haar zelf altijd verbaasd, hoorde ik haar laatst zeggen. Maar ja, of het wassen van de rug van Herman Brood nu meer een uiting is van menslievendheid dan van publicitair bewustzijn durf ik toch te betwijfelen.
Charisma had ze zeker, en dat betekent toch ook iets.
Al weet ik niet wat.
Enfin, ondertussen zal ze wel aanbeland zijn waar ze wezen moet. En dat kan haast geen slechte plaats zijn na zo’n leven. Maar of het de Jackpot is? We zullen het misschien nooit weten.
DE MAJOOR
IMCA MARINA IN FLESSEMAN
IK ZWEER JE TROUW, OP DE BRIL VAN DE MAJOOR…
groetjes
rené
PS: ik zag op de foto pas dat meisje in het raam rechts. Ik heb haar uitvergroot onder dit stukje geplaatst: het oude en het nieuwe leven.
