MAAR HET LIJKEN DE “FIFTIES” WEL
Vorige week gemaakt, maar…………………dus. Voornamelijk door die kever natuurlijk. Eind jaren vijftig kochten mijn vader en mijn moeder precies zo’n VW tweedehands van mijn oom, een broer van mijn moeder. Die handelde daarin. Er bleek van alles mis mee en ik herinner me dat mijn ouders zich echt opgelicht voelden. Bij navraag vandaag bleek dat te kloppen: “Jan was een oplichter”.
Type grote mond, klein hartje, maar mijn oom nam het met veel dingen inderdaad niet zo nauw. Hij was beroemd en berucht in Breda, manusje van alles van Albeda-Jelgersma. Een uitbundige, joviale levensgenieter die zijn zaakjes het liefst in cafés afhandelde. Hij werd steeds meer een braller en heeft zich tenslotte dood gedronken, zijn hart trok het niet meer.
De oud-en-nieuw-vieringen bij mijn oom en tante thuis in Breda, in het huis waar ze allemaal geboren en getogen waren en mijn oom was blijven wonen, waren legendarisch: er werd van alles in de fik gestoken, nogal heftig allemaal maar erg spannend, zeker voor ons als kinderen.
Ik heb een geheugen als een zeef, maar het nummerbord van die kever weet ik nog: TD-50-79. Raar hoe dat werkt. We zijn ermee met 5 passagiers naar Italië gereden, onze eerste “verre” reis. Het was krap daar achterin herinner ik me, al waren we ook nog zo klein.
Tot mijn onuitsprekelijke genoegen kon ik de foto’s die ik ervan heb vinden: de eerste is door mijn vader gemaakt op die reis naar Italië, in 1960, bleek. De tweede is door mij gemaakt op een andere reis, tent op de imperial, in 1962. Van boven af ook, het zat er kennelijk al vroeg in!!!!!!
Tijdens het op mijn instigatie bekijken van oude foto-boeken vandaag bij mijn ouders vond ik er nog een van de achterkant van onze VW: vóór deze versie was het kleine achterraampje ook nog eens in tweeën gedeeld. De versie hierná kreeg een groot vierkant achterraam.
De richtingwijzers waren staafjes van 15 cm die uitklapten, herinner ik me plotseling.
groetjes
rené
We waren op weg met de zoon van de vrienden van mijn ouders (links) waarvan we in het huisje mochten dat zij elke zomer huurden in Cavi di Lavagna. Rechts mijn moeder, middenin ik:
Moeder, zus, vader, door mij van bovenaf genomen dus. Het zwarte staafje aan de voorkant van het achterraam is de uitklapbare richtingwijzer:
De achterkant. Ik ben de lezer: las vroeger alles wat los en vast zat:
