LEEGTE EN GELUK
Ik werd vanochtend wakker met een vol gevoel in mijn hoofd, alsof ik aan één stuk door had gedroomd. Als het verwerkingsdromen waren geweest hadden ze klaarblijkelijk hun doel gemist, want anders zou mijn hoofd zich niet zo voelen als mijn maag na een overdadige maaltijd. Ik besloot op zoek te gaan naar de leegte. Eerst maar eens letterlijk. Zondagochtend is daar een prima tijd voor, het is doodstil in de stad. Om dat nog eens extra te beleven kreeg ik het idee om alle markten van Amsterdam te gaan fotograferen: daar is het normaliter het drukst, dus de leegte wordt daar het best aan den lijve ondergaan. Ik begon natuurlijk op het Waterlooplein. Wat is dat leeg zeg, op zondagochtend. Om de leegte nog te accentueren wachtte ik op de onvermijdelijke vrouw met hond, die dan ook prompt verscheen, ze had er trouwens drie. Als afleidingsmanoeuvre deed ik of ik de andere kant interessanter vond dan waar zij liep, want ik viel natuurlijk wel op met mijn camera dat lege plein. Het “vervelende” is dat ik er veel te veel mooie foto’s maakte, en dit was pas de eerste van de vier markten die ik wilde doen.
Toen naar de Dappermarkt: hetzelfde laken een pak, teveel. Toen kwam ik er achter dat heel veel leegte erg vol is. Wat nu? Een tussenstop voor koffie in “het” buurtcafé van Oost, om op te warmen en na te denken. Daar overviel mij HET GELUK, weliswaar van aardse aard, en dus een zwakke afspiegeling van HET HEMELSE GELUK, maar voor het ondermaanse was het bovengemiddeld.
Er waren een paar mensen toen ik binnenkwam, maar het voelde aan als leeg, want het is er altijd bomvol als ik er kom. Er zat een oud, wit, schriel meneertje aan een grote tafel een krantje te lezen. Aan een tweepersoonstafeltje zaten een jongen en een meisje, ook met koffie en krant. Verderop zaten aan de leestafel een jonge vrouw met een wit gebreid vest, met haar rug naar mij toe, en een sprietmager meisje met een smal gezicht dat ontzettend leek op Anne Frank. Ze had iets mistroostigs, intelligent maar niet gelukkig. In de verte, het is een groot café, zag ik een jongeman internetten. Even ná mij kwam er een Chinese man binnen die ik daar wel vaker had gezien en die in mijn buurt kwam zitten. De serveerster was erg vriendelijk en had borsten waarbij ik onmiddellijk aan melk moest denken, iets wat ik zelden heb. Ze draaiden lekkere muziek. Ik ving een zin op waar ik van achterover sloeg van wege de situatie waarin ik me bevond: “this is a day that gives you meaning”, ik geloof dat het Elvis Costello was die het zong.
Kortom: er gebeurde niets en ik was gelukkig.
Ik ben niet meer naar de andere markten gegaan maar naar huis om dit op te schrijven.
groetekus
rené
PS:
Ik kon daar natuurlijk niet uitgebreid gaan fotograferen. Meteen toen ik binnenkwam en zat ben ik mijn foto’s op mijn camera gaan bekijken, met nogal opzichtig mijn hoofd in verschillende standen om aan te geven dat de ene foto horizontaal en de andere verticaal was. Ik weet niet of het er erg geloofwaardig uit zag. Ondertussen heb ik één foto gemaakt, van dit oude meneertje dus. Via de spiegel.
De markt-foto’s van vandaag plaats ik op mijn andere weblog, als ze tenminste net zo leuk zijn als ik denk, ik heb ze nog niet gezien want ik ben meteen naar deze foto gegaan.