LAWAAIFRUIT

Het hangt in de bomen en het krijst: nee, geen geestelijk gestoorde granaatappels, die groeien hier niet zoals u had kunnen weten.Het zijn die vermaledijde bandeloze halsbandparkieten.

Elke dag komen ze aan het eind van de middag in Amsterdam-Noord bij elkaar om de laatste nieuwtjes aan elkaar door te krijsen. Vlakbij de pont, om een uur of vijf, is het krijsing-time in de bomen aldaar, je weet niet wat je hoort. Hoedat zo gegroeid is, geen idee. Maar het zijn er honderden, ik schat wel rond de 1000. En er is er niet één die niet zijn zegje wil doen. Ze laten elkaar ook helemaal niet uitkrijsen, nee, ze krijsen dwars door elkaar heen.

Bovendien wordt er geflirt bij het leven. Het is één grote dating-site. Met alle ruzies vandien. Op hoge toon uitgevochten. Vandaag op Valentijnsdag zal het wel helemáál een pandemoniumzijn. Tegen de tijd dat de eitjes bevrucht moeten worden hangen er ook weer blaadjes aan de bomen, maar ik kan me wel voorstellen hoe het er dán aan toe gaat.

En als het daar nou nog bij bleef.

Maar alle duizend schijten ze ook nogflinkdóór tijdens het krijsen en daten, dat losbandige zootje. Tegen vijven ontstaat daar dus een krijsend en schijtend inferno.

Als ik een tuindag heb gehad kom ik er meestal rond die tijd langs, of beter gezegd: onderdoor.Tot nu toe onbescheten, maarhet kan niet lang meer duren vrees ik, voordat ik behalve toegekreten ook toegescheten wordt. Kwestie van statistiek.

groet

rené