LAUWLOENEN

Zo’n dag dat je denkt, wat voor dag is het eigenlijk. Zo’n dag waar je geen blog over maakt. Zo’n dag waarvan je zegt: er gebeurt van alles maar het lijkt wel langs me af te glijden. Moeheid, het weer? Allebei? Of iets anders?
Was er dan niks te beleven. Jawel hoor, maar daar zit het hem dus kennelijk niet in. Doortje was hier, erg leuk, veel kletsen, kocht nog twee foto’s ook. Eigenlijk is zo’n ontmoeting normaliter genoeg voor twee dagen.
Vanochtend ook nog gewerkt, was ook weer erg leuk, maar ja, de vijfde dag achter elkaar, en dan is leuk niet leuk genoeg meer.
Misschien komt het omdat ik nog niet buiten ben geweest, op het lopen naar en ván mijn werk na, en dat is maar drie minuten. Maar ja, als ik die man met die oranje poncho voorbij zie fietsen denk ik dat daar het geluk ook niet te vinden is vandaag.
Zo meteen ga ik Chinezen met mijn vriend. Hij komt net binnen en heeft ook zo’n dag. Min maal min maakt plus, mogen we hopen. We verheugen ons op de vegetarische rijsttafel, die is lekker en uitgebreid, in een pandje of zes verder dan het geboortehuis van mijn vader op de Zeedijk.
Dus Door, dan weet je waar je euro’s naar toegaan.
Blijkt dus dat vegetarische menu voor twee personen van de eetlijst gehaald te zijn. Paste weer mooi in het beeld. Toch lekker en gezellig gegeten. Hierna zouden we mijn favoriete ommetje gaan maken, maar we besloten onmiddellijk naar huis te lopen omdat het weer stevig regende.
Al met al ben ik vandaag dus 15 minuten buiten geweest, dat lijkt me ongezond, zelfs voor een stadsmens.
Groetekus
rené