KUNST KOPEN? NOOIT…

In 999 van de 1000 gevallen kijk ik naar mooie dingen en besef ik hoe prettig het is dat ik ze kan zien en niet hoef te hebben. Dus je kunt gewoon zeggen: NOOIT koop ik iets .

Behalve die ene zeldzame keer dat ik zo’n sterke band met iets voelde dat ik er bijna niet omheen kon. Zo heb ik een jaar of twee geleden een keramische bol gekocht: ik had gedurende een hele kunstmarkt (ik stond toen soms op de Spui-markt met foto’s) naar die bol op het stalletje van mijn buurvrouw zitten kijken en zag die aan het eind van de dag al helemaal in mijn huis staan, dat gebeurde dan ook.

Deze week kwam ik voor de zoveelste keer voorbij een man die met etsen op de Nieuwmarkt staat. Deze keer keek ik eens en ik was meteen verkocht: zijn tante Sofia raakte mij ergens diep in mijn onderbewuste. Ik heb een tientje aanbetaald en heb hem een paar dagen later opgehaald en de rest betaald.

De kunstenaar is de Hongaarse jood Andras Vaczi. Hier op de foto met zijn tante Sofia (links van de grootste ets). Een zachtmoedige man. Vond de sfeer in zijn vaderland niet zo tolerant dat hij er langer wilde blijven. Hij denkt er over om in Gent te gaan wonen. Dat schijnt een heel prettige stad te zijn hoorde ik van een paar mensen. 

groeten

rene