KONIJNENHOL

Ver van de bewoonde wereld, in een land waar de supermarkt één dorp verderop ligt en de bakker om één uur ’s-middags sluit, de bussen om het uur rijden en zondags niet, waar de enkeling die je tegenkomt altijd vriendelijk is en het land er zelfs in de winter vruchtbaar uit ziet, heb ik drie dagen in een konnijnenhol doorgebracht.

Afzien was het niet: er was een warme douche en een gaskacheltje, veel dekens en sfeervolle elektische verlichting. Behalve dat het Het Konijnenhol heet had het tijdelijke onderkomen nóg wat met een echt konijnenhol gemeen: het was er stil, doodstil. Af en toe hoorde je in de verte een trein, die snel weer buiten gehoorsafstand verdween, en blafte er een hond. En regelmatig beierde er een kerkklok. En dat was het. En we genoten ervan, met volle teugen. We lieten de stilte niet kapot vallen door radio of TV, wat erg makkelijk was want die waren niet aanwezig, maar ze werden dus ook niet gemist. Er werd gegeten en geslapen, en veel gelopen: naar Grubbenvorst en Arcen, Broekhuizen en Lottum.

Maar vooral werd er gelezen, veel gelezen, en nagedacht en daarover gediscussieerd. Een heel boek voor de tweede keer, en nu snapte ik het al veel beter: De Spirituele Reis, van Anne Bancroft, inderdaad, de beroemde actrice. Een boek voor in een konijnenhol. Het beschrijft de stelsels die zij onderzocht om tot het licht te komen via de weg die voor haar het meest geschikt is. Het is een moeilijk boek, een waar labyrint van gangen met kruisingen en splitsingen. Als konijn weet je dat je verschillende gangen kunt doorhuppelen en dat je, als je de goede keuzes maakt, altijd uiteindelijk bij een hol kunt uitkomen om de zon te zien.

Het boek heeft geen echte conclusie. Toch wil ik een paar slotzinnen van het boekje citeren: ….”het leven om me heen zien als de onverwoordbare verschijning van het mysterie dat niet te omvatten is; leren stil te zijn en te ontvangen; me overgeven aan wat is, en niet aan wat ik wil dat er is…”

De foto is van de laatste wandeling, in de vroege middag genomen, een kronkelweggetje.

groetekus
rené