KERK EN CAFÉ, EEN ZONDAGSOVERDENKING

Vroeger, en misschien nog steeds wel onder de resterende 35 katholieken, was het bij die club gebruikelijk om na de zondagsmis meteen het café in te duiken. Katholieken en drank was een bekende combinatie, denk b.v. aan het lekkerste bier dat er bestaat: Trappistenbier.

Nou vonden ze dat kennelijk in Antwerpen wat omslachtig, om eerst naar de mis te gaan en daarna helemaal naar het café te lopen.Zelfs al hadden ze die cafés alvast wel dichtbij de kerk neergezet.

Dus met zuidelijke inventiviteit hebben ze daar ooit wat op gevonden: we zetten die heiligenbeelden gewoon in het café, dan sla je twee vliegen in één klap. En als het een beetje mee zit komt meneer pastoor ook nog langs, want die houdt wel van een borrel.

En zo geschiedde: er komt niemand meer in die kerk. Maar ook niet in het café zo te zien. Zouden de mensen dan toch eindelijk gaan begrijpen dat kerken vaak slechts uiterlijk vertoon zijn en dat de drank geen troost biedt?Dat je in plaats vande deur van de kerk of van het café,de deur van je hart moet open zetten?

Ik vrees eigenlijk van niet.

groetjes

rené