INSECTEN
Twee dagen heb ik in mijn tuin helemaal NIKS zitten doen, op het afzagen van een tak en het fotograferen van insecten na.
Het overlijden van mijn vader heb ik al goed verwerkt, maar ik ben nog wel “leeg” van alles er omheen. En vooral de voortschrijdende Alzheimer van mijn moeder vergt veel energie. Vooral omdat ik een geestelijke weerbaarheid moet zien te vinden voor haar negativiteit. Ze vergeet alles waardoor ze de raarste dingen zegt. Toen ik er afgelopen dinsdag de hele middag was geweest belde ze b.v. om 23.30 u. dat we haar daar lieten stikken en dat ze niks aan ons had, dat we nooit eens langs kwamen. En dat gaat constant zo, al kan je soms ook heel normaal met haar praten.
Enfin, heftige tijd, ik ben blij dat ik weer aan het werk ga.
Hier de insecten van gisteren, die van vandaag heb ik nog niet bekeken maar die zijn volgens mij nog mooier, maar eerst deze.
groeten
René
Geen luis om dood te knijpen:
Sterkte.
Prachtige foto’s, bedankt!
Ik ben een trouwe lezer van je blog, geniet van je foto’s, en leef met je mee.
Veel sterkte gewenst!
Thijs: leuk om te horen, en bedankt!
Timmerark: ze zijn niet 100% scherp, die van vandaag blijken inderdaad beter, dus er volgt zondag gewoon NOG een insectenblog, hoewel ik ze ook niet slecht vind vandaag.
Niets doen en foto’s van insecten maken, dat klinkt als waardevolle zelftherapie in lastige tijden!
Triest om te zien hoe je ouders ‘verkindsen’, en pijnlijk ook. Maar zoals Bluebird zegt, waardevolle zelftherapie is dit.
heftig voor jullie Rene!
goed dat je ook wat tijd voor jezelf tussendoor kunt nemen en ook weer deze mooie foto’s wilt delen.
alle goeds!
BLEWBIRD: HET IS INDERDAAD EEN VORM VAN THERAPIE BESEFTE IK OOK AL.
HANNEKE: IK WAS ER VANDAAG WEER EN HET IS HARTVERSCHEUREND.
Svara: bedankt voor je goede wensen. Waar ik maar steeds verbaasd van sta is dat zoveel mensen dit allemaal mee moeten maken, dat besef je pas echt als het je zelf overkomt.
kan ik begrijpen Rene
aftakelen
relaties tussen ouders en kinderen in dat proces
sterven
het is niet niks
je wordt er ook niet altijd vrolijk van als je stilstaat in het afvragen of dit ons voorland is.
en het is zoooo pijnlijk
afstand nemen mentaal en de boel beredeneren kan nog wel maar emotioneel is het gewoon een heel realistisch ander verhaal waar je niet omheen kunt
hartelijke groet
dankjewel, je zegt het precies zoals ik het voel.
Gelukkig vlucht je niet voor het verdriet maar probeert dwars door het
verdriet heen de schoonheid van het leven te vangen….
De beste manier lieve Rene…
Sterkte ermee, lieve groet Annet
Dank je Annet voor je warme medeleven.
de wondere wereld van het insectenleven …
een mooie manier ook om de leegte in te vullen …
yes!