IK BEN EEN HALFJE

Bij twee kantoren van de DSB noemden ze de geestelijk wat zwakkere klanten “halvies”. Als werknemer van die gezonde bank werd je door het management gestimuleerd om vooral met die “halvies” afspraken te maken, want die waren te dom om door te hebben dat de producten van de DSB riskant waren en meer geld kostten dan ze bespaarden. Ze lazen ook de kleine lettertjes niet, want ze vertrouwden de medewerkers van die gezonde, eerlijkebank blindelings op hun woord.

O wat heb ik toch een medelijden met die arme Scheringa en zijn arme solidaire medewerkers. Zo’n mooie, integere, kerngezonde bank zomaar naar de knoppen geholpen.

Ik ben blij dat ik dat soort gezonde uitbuiters niet over de vloer kreeg.

Want ik ben op financiëel gebied absuluut een halfje, om niet te zeggen een kwartje.

O nee, zelfs DAT niet, ik ben een geboren dubbeltje.

Alleen die ene keer ben ik er toch ingestonken. Toen wilde ik een brandverzekering hebben en maakte ik bij mij thuis een afspraak met een verzekeringsagent. Die nam nog een andere gestropdaste heer mee die hij af en toe bij zijn titel noemde: “zoalsmeester die en die al opmerkte…”.

Ik heb bij hen een brandverzekering afgesloten, veel te duur dus. En wat het erge was, en dat hadden de gluiperds dus niet gezegd, VOOR TIEN JAAR vastgelegd. Dat bleek pas toen ik na een jaar wilde opzeggen.

Ik heb de volledige tien jaar moeten betalen, daarna heb ik al mijn verzekeringen afgezegd, op de WA-verzekering na.

groetjes

rené

PS: de info over die “halvies” heb ik uit De Pers van vandaag. Ik vind dat een erg goede krant trouwens.