GREBBELINIE: BEESTACHTIG
De Grebbelinie, nooit precies geweten wat dat nou was. Het had vaag met WO II te maken, dacht ik. Maar toen ik op een bordje las wat het werkelijk inhield besefte ik dat ik de linie met de berg had verward: bij de Grebbeberg hebben Nederlandse soldaten aan het begin van de oorlog de Duitsers proberen tegen te houden. Niet gelukt, zoals zelfs ik weet. Maar die linie maakte deel uit van de natte verdedigingswerken, samen met de Hollandse waterlinie en de IJssellinie, en bestond al in 1786. Of ze de boel ook voor de Duitsers hebben laten onderlopen weet ik eigenlijk niet.
Hoe kom ik daar nou op? Vandaag heb ik hem gelopen, de Grebbelinie. Of althans een deel daarvan. Het is een NS-rondwandeling die begint en eindigt op station Veenendaal de Kom, en hij is 18 km lang. Erg imposant als verdedigingswerk is hij niet: het is een dijkje van misschien drie meter hoog en een meter of zes breed, maar hij is wel lang dus, en slingert mooi door het weidelandschap rond Renswoude.
Hier en daar kan je nog het overblijfsel van een soort fort ontwaren, batterij geheten, maar dat bleek uit niet meer dan een paar grassige heuveltjes en wat grachtjes te bestaan. Muurtjes heb ik niet gezien.
Toch was het een prachtwandeling: het was mooi weer en de vogeltjes floten. De hazen renden en de paarden graasden, de sierkippen pronkten en de varkens stonken.
Dat laatste was wel erg opvallend: nog nooit heb ik zoveel varkensfokkerijen gezien, en vooral geroken. Duizenden varkens in van die fantasieloze fabriekshallen. Wat moeten die beesten lijden als het lente wordt! Op één zo’n fokkerij hadden ze een poort opengezet zodat je ze kon zien. Wat een ongelukkige, smachtende blikken. De neuzen door de tralies als om de lentelucht beter te kunnen opsnuiven. Je zal maar in zo’n kooi moeten leven en de ware Jaknor zit bij de overburen! Nou hebben ze daar tegenwoordig wat op gevonden, waarschijnlijk door de aanhoudende protesten vanuit de dierenwereld. Ik zag n.l. ergens een varkensbemiddelingsbureau. Dat is tenminste wát, dacht ik nog. Totdat mijn vriend zei dat dat voor heel iets anders was.
Wat een desillusie.
En daarvóór hadden we al dat kruis gehad met de namen van vijf jonge jongens die in november 1944 op de linie waren gefusilleerd. In de trein terug werd ik gelukkig weer wat opgevrolijkt door wat Oost-Europese muziekanten met hun spetterende muziek. Hoewel ik eigenlijk vind dat dat in een trein niet kán, vond ik het deze keer wel plezierig. Bovendien kwamen ze mooi op de foto.
DE EERST FOTO IS DUS VAN DE GREBBELINIE.
Groetekus
rené
Grebbehaan
Drie waren er pas 19 !!!
Ongeluk
Dit is geen vrolijk varken.
Voor de ware Jaknor!!! Helaas!!!
Inderdaad, helemaal mee eens!
De koeien stonden tenminste wel in de wei.
Vrolijke muziekanten in de trein tussen Veenendaal De Kom en Utrecht