GENIETEN

Van de kleine dingen des levens.

Maar eigenlijk zijn die voor mij niet kleiner, of minder, dan de z.g. “grote” dingen. Mensen hebben steeds extremere prikkelingen nodig om te kunnen genieten. Dat zie ik nu ook weer op de kermis op de Dam alhier. Apparaten waar ik van zijn lang zal ze leven niet in zal stappen.

Mensen krijsen van genot.

Ik van afschuw.

Het stille genieten, zoals wat deze vrouw doet, daar hou ik van.

In Bulgarije heb ik de les opgedaan dat ik mezelf wat dit betreft ook niks hoef te bewijzen. Ik ben daar van een gigantisch hoge pier gesprongen, zelfs de stoere jongens die ik zag springen deden dat niet “zomaar”. De klap van de aanraking van de voeten met het water was vanwege de grote hoogte zo hard dat mijn ruggegraat een enorme opdoffer kreeg. En mijn reisgenoot de rest van de vakantie ook MIJN rugzak mocht dragen.

Dus het zit hem bij mij niet in het niet durven, maar ik hoef niet, en genieten kan ik al van een paardenbloem in de regen.

groetjes
rené

PS: foto’s van afgelopen maandag.