FOTOTENTOONSTELLING BREDA, DE DRIE HOEFIJZERS, MIJN FAMILIE

To Infinity and Beyond heet de enorme foto-tentoonstelling waarvan op vele locaties in Breda projecten te zien zijn. Daar moesten Jan en ik als echte foto-fanaten natuurlijk naar toe.

Nou is mijn moeder in Breda geboren en getogen, in de Josephstraat nummer 16 aldaar, en in hetzelfde huis is mijn opa tot zijn dood blijven wonen. Daar heb ik jeugdherinneringen liggen, vooral aan de idiote oud en nieuw-vieringen met mijn flamboyante oom Jan die in hetzelfde huis woonde met zijn vrouw en kinderen. Ik ben er sinds mijn jeugd één keertje nog eens gaan kijken, en dat is ook al een jaar of 30 geleden of zo. Dus ik had wel zin het bezoek aan de fototentoonstelling te combineren met een bezoekje aan de Josephstraat. Dat hebben we inderdaad gedaan en ik vond dat wel een héle aparte ervaring.

Mijn opa werkte als kassier bij brouwerij De Drie Hoefijzers, honderd meter vanaf zijn huis dat ook van dat bedrijf was. En mijn moeder heeft er ook een aantal jaren gewerkt herinner ik me nu. Maar niet zo lang als haar vader: ik vond net een foto van zijn 40-jarig jubileum daar in 1947 !! Op de foto wordt hij waarschijnlijk door de directeur gefeliciteerd, dat was de eigenaar Smits van Waesberghe, daar is ook een straat naar genoemd zag ik toen ik er was. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Drie Hoefijzers in 1937, daar was hijzelf er toen dus 30 jaar van bij werkzaam, heeft mijn opa een Delftsblauw bord gekregen dat ik nog heb. Het grappige is dat ik ooit een kleinzoon van de Smits van Waesberghens ben tegengekomen toen ik op de toneelschool in Maastricht zat, hij is nog acteur geworden onder zijn moeders naam.

De Drie Hoefijzers bestaat niet meer maar wel het prachtige kantoorgebouw, en een deel van de fabriek is een café geworden waar nog twee ketels hangen ter versiering. Daar hebben we heerlijke cheesecake gegeten.

Ik was trouwens erg verbaasd hoeveel sporen we nog van de Drie Hoefijzers in de stad tegenkwamen: zie de foto’s. Wel was ik toch enigszins geschokt door het feit dat de Josephkerk, waar mijn ouders zijn getrouwd, er niet meer bleek te staan. Vaag herinner ik me nu dat ik dat al wist en misschien zelfs ooit gezien heb.

Over de tentoonstelling waar we voor kwamen volgt nog een blogje, maar dit is meer een blogje vanuit mijn familieoptiek m.b.t. de brouwerij. De eerste foto is van Josephstraat 16.

groetjes

rené

PS: wat ik ook leuk vind om te vermelden: om de hoek bij mijn moeder, in de Ceresstraat waar ook de fabriek aan lag, woonde de familie de Vries: met een meisje daarvan, Joop, sloot ze op 3-jarige leeftijd vriendschap die haar hele leven duurde. De laatste 40 jaar woonden ze weer bij elkaar om de hoek in Son!!! Een vriendschap van 85 jaar!! Ik kende haar dus ook goed, als tante Joop.

Dit is het bord dat mijn opa kreeg met hetzelfde gebouw als hierboven:

Mijn opa op zijn 40-jarig jubileum met waarschijnlijk de directeur Smits van Waesberghe en middenin mijn oma:

Mijn trotse opa. Het was wel een aparte (en heel aimabele) man. Zijn eerste vrouw was gestorven, en toen zijn tweede vrouw, mijn oma, ernstig ziek werd heeft hij tot Maria gebeden en haar beloofd dat als ze er voor zou zorgen dat zij beter werd hij voortaan de rest van zijn leven ELKE dag naar de kerk zou gaan om een mis bij te wonen. Ze werd beter en hij heeft zijn belofte gehouden!!!!! En dat, herinner ik me nu het verhaal van mijn moeder, terwijl hij meneer pastoor eens uit zijn huis heeft gezet nadat hij hem de mantel had uitgeveegd omdat hij iets met een jongetje gedaan/geprobeerd had. Die moest echt hals over kop het huis verlaten en vergat daarbij zijn hoed die mijn opa hem vervolgens achterna smeet.

Over de zoon uit zijn eerste huwelijk werd in de familie altijd in geheimtaal gesproken. Pas veel later kwam ik er achter dat als ze het over het WWK hadden die zoon, Frans, bedoeld werd. En dat WWK bleek toen voor woonwagenkamp te staan, daar woonde hij:

Het café met de ketels:

Het prachtige Art Deco-kantoor van de Drie Hoefijzers waar mijn opa werkte:

Idem:

De Beyerd, het café waar ze nog Drie Hoefijzer-bier brouwen, de enige brouwerij van Breda nog, is er precies tegenover zoals je in de spiegeling kunt zien:

Mijn vader en moeder voor de Josephkerk na hun trouwen en toen ze 60 jaar getrouwd waren er in gemonteerd:

En hier tijdens de trouwmis in de inmiddels afgebroken Josephkerk. Er waren heel weinig mensen, zelfs de ouders van mijn vader waren er niet: het stormde op 1 maart 1949 en mijn opa en oma kwamen te laat met de trein uit Amsterdam aan daardoor. Ik denk dat ik van mijn moeder weet dat haar moeder toen gezegd heeft:”wat een klein stoetke”:

Overal in de stad sporen : hier op de Grote Markt: een van de drie hoefijzer-lichten met de banner van de tentoonstelling:

Overal hoefijzers:

We zijn gisteren de toren van de Grote Kerk op geweest.

We zagen vanaf de toren o.a. de Koepelgevangenis die niet meer als zodanig in gebruik is. Hier zaten ooit de drie van Breda. Mijn opa bezocht er gevangenen en bracht ze eten, vandaar dat ik die gevangenis eens wilde zien. En dat kwam mooi uit want hij was onderdeel van de fototentoonstelling

Naar aanleiding van dit blog vertelde mijn zus dat opa ook brieven van gevangenen uit de gevangenis smokkelde, zij heeft nog een vaas thuis van een dankbaar familielid dat die aan mijn opa gaf:

Celdeur:

Hij kwam echt bij gevangenen in de cel als ik me goed herinner, dus misschien is hij hier wel binnen geweest:

De vloer is van glas, dat zal vroeger wel niet zo geweest zijn, en dat spiegelt fantastisch: