Foto elke dag UMR 362: Waterlooplein

Dit is het begin van het Waterlooplein. Officieel heet het eerste stukje van de markt Zwanenburgwal, evenals het smalle stukje aan de andere kant, maar dat is louter het postadres, belangrijk voor de postbode, niet voor de toeristen en de koopjeslui. Door een combinatie van de laagstaande zon, de ligging van de Hogeschool voor de Kunsten en de daarin geplaatste ramen, alsmede het tijdstip en het fotofingerspitzengefühl, kon ik deze foto maken. Rechtstreeks schijnt de zon hier n.l. nooit, want aan de zuidkant is de Zwanenburgwal op deze plek hoog bebouwd. Of de koopman, de jongeman linksboven op de foto, die fluorescerende kunst al verkocht, of pas door de bizondere lichtval op dat idee kwam, heb ik hem maar niet gevraagd. Wel ben ik even gaan kijken wat het nou allemaal was. Nog enigszins te pruimen zijn de Gustav Klimt-achtige plaatjes, maar de rest zou ik nog niet in mijn berghok willen hebben hangen. Lichtgevende paarden, huizen en straatjes, geometrische figuren en andere voor de hand liggende onderwerpen. Behalve deze op de foto zichtbare “kunst” is de stal gevuld met tassen en handschoenen. Wat de overeenkomst is? De felle kleurtjes!
Toch snap ik wel dat mensen dat aantrekkelijk vinden. De vlakverdeling is behoorlijk op orde en de voorstellingen op zich ook wel, al zijn ze weinig prikkelend. Maar het kleurgebruik is over de top, althans voor mij. En dat fluorescerende, ja dat maakt het voor mij echt tot kitsch. Het is puur voor de decoratie, iets te vertellen heeft het niet. Ik moet er wel bij zeggen dat ik geen kunstkenner ben en nog steeds niet weet wat ik nou met mijn eigen foto’s te vertellen heb. Zo ik dat al zou hebben.
Dus: oordeel niet te snel,
viktor loman!