Foto elke dag UMR 355: kinderdag

Na de vrouwendag en de mannendag nu het logische vervolg: kinderdag. De dagen liepen door elkaar heen, dat had u al begrepen. Tijd is immers een relatief begrip, alles is al hier en nu aanwezig, ook al is het voor ons beperkte bewustzijn nog niet waarneembaar. Deze kinderdag vond b.v. plaats op de mannendag, zondag dus. Vandaar ook de zon, op deze herfstige maandag is het niet mogelijk dit soort foto’s te maken. Uit de liefde van de mannen voor de vrouwen en vice versa , of door sexuele ongelukjes, ontstaan dus de opvoedingsproblemen: het kroost moet bijgestuurd worden, anders komt er niks van terecht. Maar waar moet je als ouder bijsturen en waar moet je tandenknarsend toezien dat ze de fout ingaan en met vallen en opstaan zelf ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt. Deze jongens krijgen het nog zwaar te verduren, zoveel is wel duidelijk, en het meisje al helemaal. Als je het stuur van een fiets vasthoudt waar een ander op zit vraag je om moeilijkheden, dan kan de fietser nooit zijn eigen evenwicht bepalen en leert hij alleen maar te trappen. En trappen is zo moeilijk niet, het gaat erom niet tegen de vlakte te gaan. Als dit de houding van de vader is bij de rest van de opvoeding zouden de kids er wel eens erg lang over kunnen gaan doen om zelfstandige individuen te worden. En de puberteit, of zelfs de teit daarna, wordt voor de ouders een hel, want vroeg of laat komen ze in opstand. Dan pikken ze het niet meer dat ze steeds aan het handje genomen worden in hun ontdekkingstocht door de maatschappelijke jungle. En dat maakt dan weer dat ze door de weerstanden heen heel sterk kunnen worden, hopelijk niet middels overcompensatie in macho-gedrag.
Of draaf ik een beetje door bij het graven in de diepere betekenis van deze foto’s? Het zijn in ieder geval wel de gedachten die onmiddellijk bij me opkwamen toen ik dit tafereel gade sloeg.
groetekens
viktorrené