Foto elke dag UMR 346: Portretten

Zo maar een uurtje geportretteerd, wat een verscheidenheid aan gezichten, wat een verscheidenheid aan culturen. En dat loopt allemaal vredig door elkaar heen, ieder heeft zijn eigen leven, zijn eigen bezigheden. Niemand zit een ander in de weg. Ik had vandaag zin om wat portretten te maken, dat stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje. Maar ik had me voorgenomen dat te doen als het stralend weer was, omdat je dan met een kortere sluitertijd scherpere foto’s krijgt. Vandaag is het dus zo’n beetje het tegendeel: nat en donker. Dus zijn de foto’s grofkorrelig en niet al te scherp. Waarom dan toch nu? Misschien komt het door de “asielzoekster” van gisteren dat ik onbewust gefocust ben op gezichten uit andere landen en culturen, hoewel die toch een minderheid vormen van deze serie: vijf van de vijftien hebben zeker hun roots buiten Europa: twee aziatische dames, een Arabische man en Arabische vrouw en een, overigens prachtige, Irakees of Iraniër. Verder denk ik een Ier en een Russin te kunnen determineren. De rest lijkt me van hiero. Als je dat zo allemaal bekijkt begrijp je niet waar mensen zich druk over maken, niks aan de hand toch? Op mijn werk heb ik dat gevoel ook altijd: een zeer groot deel van de werknemers is niet oorspronkelijk van hier, maar dat maakt dus werkelijk niks uit. Tenminste niet méér dan wat je anders ook kan verwachten wanneer je met verschillende karakters te doen hebt. In die orde van grootte moet je dat zien.
Kortom: het is ff wennen, maar dan heb je ook wat.
Het valt me wel op dat de mensen over het algemeen niet zo vrolijk kijken. Dat kan aan het weer liggen, dat maakt echt een verschil, dat zie ik aan mijn andere foto’s. Maar misschien komt het door de sfeer in het land die nou niet echt om te jubelen is. Of de sfeer in de wereld, dat werkt vanwege de globalisering zelfs in Nederland door. Ik zit zelf ook niet te juichen hier achter de computer. Vanwege die globalisering geloof ik. Of omdat ik te kort geslapen heb. Of omdat ik wat mis maar niet weet wat. Of eigenlijk wél weet waar ik naar verlang maar niet kan wachten totdat het er is. En weet dat als ik er zo op zit te wachten het nooit komt.
Zouden die mensen dat nou ook hebben?

Viktorrené