Foto elke dag UMR 340: Managers

Het kenmerk van managers is dat ze bezigheden zoeken. Tenslotte worden ze dik betaald, dus moeten ze ook wat te doen hebben. Dat wil zeggen dat als er niks te doen is er iets verzonnen moet worden om bezig te blijven. Om dat niet op te laten vallen is het vijgenblad ontdekt. Dit vijgenblad hebben ze een naam gegeven en die luidt: efficiency. In de commerciële sector om winst te maken, in de zorgsector om te bezuinigen, en als de trend doorzet ook dáár om winst te maken. Het welbehagen van het personeel, of er prettig gewerkt kan worden, is iets dat daarbij totaal buiten het gezichtsveld van de manager ligt. Het gaat om de organisatie als machine, de onderdelen worden dan ook als machineonderdelen gezien. Dat die onderdelen uit mensen van vlees en bloed bestaan komt niet eens bij ze op.

Omdat de manager bezig moet blijven komt er na elke reorganisatieronde een nieuwe reorganisatieronde. Het kan immers altijd efficiënter en de organisatie moet in beweging blijven, met de tijd meegaan, vernieuwen, niet stil blijven staan, fris blijven. Een van de belangrijkste kenmerken in dit proces is dat aan degenen die in de organisatie met de bedachte vernieuwingen moeten werken nooit iets gevraagd wordt. Het zijn immers slechts machineonderdelen: je vraagt een bougie toch ook niet of hij in die nieuwe motor kan functioneren? Omdat de manager meestal niks weet van het bedrijf waar hij werkt maar wel een redelijk verstand heeft en daardoor “fris” tegen de organisatie aankijkt, verzint hij dus iets wat theoretisch leuk in elkaar zit, maar dat niet kan werken. Op de eerste plaats doordat het geen contact heeft met de dagelijkse realiteit waaronder gewerkt moet worden, en op de tweede plaats door de totale negatie van de eigenheid van de machineonderdelen. Bougies rollen bij tienduizenden uit de fabriek en zijn toch allemaal hetzelfde. Babies rollen bij miljoenen uit moederbuiken maar zijn allemaal verschillend.

Als dus de reorganisatie niet blijkt te werken, komt er weer een nieuwe. En elke keer wordt die als een prachtige nieuwe vinding gepresenteerd. Het leuke is dat de laatste reorganisatie vaak een herstel inhoudt van de situatie zoals die zes reorganisaties daarvóór was. Zo heeft dan de manager zijn tijd gevuld en een heleboel geld opgestreken. En het personeel met een hoop stress opgezadeld.

Ik kan dat vandaag middels twee foto’s een keer aanschouwelijk maken. Er is bij de gemeente een manager geweest die bedacht heeft dat het efficiënter is afvalbakken te legen middels een grote stofzuiger. Leuk bedacht, theoretisch perfect. Maar waarschijnlijk heeft hij nog nooit iets in afvalbakken gedeponeerd, want dan zou hij geweten hebben dat daar wel eens dingen ingepropt worden. Hij had misschien iets aan de gemeentereinigers zelf kunnen vragen, maar dat is niet bij hem op gekomen. Het kenmerk van dingen die gepropt zijn is dat ze weer uitzetten als ze de ruimte krijgen. Dat is dus exact waarom die stofzuigers niet werken: om de haverklap raken ze verstopt, waarbij de stofzuigerman de prop uit de slang moet trekken. Ik heb het eens geklokt: één bak legen duurde een keer 3,5 minuut. Bovendien was er geen enkele rekening gehouden met de herrie en de stankoverlast die die grote “stofzuiger” veroorzaakte, want dat zijn factoren die voor een manager niet tellen.

Enfin, de manager kreeg toen een moment van grote inspiratie en heeft bedacht dat je misschien afvalbakken zo kon ontwerpen dat er een vuilniszak in kon, en dat je dan alleen de vuilniszak maar uit de bak hoefde te halen en er een nieuwe in kon plaatsen. Hij zou hier de Nobelprijs voor moeten krijgen! Minder lawaai, hygiënischer, minder stank en sneller. Helaas voor hem is die Nobelprijs al eens voor hetzelfde uitgereikt. Een héééle tijd geleden. Voordeel is wel dat hij ook een héééle tijd bezig is geweest, en een héééle hoop geld heeft opgestreken.

Nou moet er alleen nog emplooi gevonden worden voor die giga-stofzuigers. Misschien kan hier een manager op gezet worden?
groeten
viktorrené

PS de eerste foto is van 6 september 06, en de tweede van vandaag. Het is dezelfde plek

PS: en hier een link naar een liedje over managers van Joop Visser gezongen door het duo Joop en Jessica: Onze Jan Is Manager Geworden